Ioan Lemeni (ur. 22 kwietnia 1780 w Dezmér , zm. 29 marca 1861 w Wiedniu ) – duchowny greckokatolicki , biskup Fogaraszu i zwierzchnik rumuńskich grekokatolików (1833–1850), działacz religijny, polityczny i społeczny w Siedmiogrodzie .
Urodził się 22 kwietnia 1780 r. we wsi Dezmér na terenie Królestwa Węgier w obrębie monarchii habsburskiej (obecnie gmina Apahida , okręg Kluż w północno-zachodniej Rumunii ). Pochodził z rodziny szlacheckiej .
Uczęszczał do szkoły podstawowej w Klużu , ukończył gimnazjum w Blaju i ok. 1801 r. wstąpił do miejscowego seminarium duchownego .
W 1803 r. przeniósł się do seminarium w Oradei , gdzie został wyświęcony na diakona 17 września 1805, a 1 października tegoż roku otrzymał święcenia prezbiteriatu . Lemeni przez dwa lata nauczał filozofii i historii Kościoła w Blaju , a następnie został proboszczem i dziekanem w Klużu . 28 października 1819 r. otrzymał godność kanonika kapituły katedralnej w Klużu, a 18 października 1820 r. – kanonika w Blaju. W 1829 r. został sekretarzem biskupa Fogaraszu Ioana Boba i kierownikiem wydziału historii Kościoła w seminarium.
Od 2 października 1830 r. był wikariuszem generalnym diecezji Fogaraszu , a 23 sierpnia 1832 r. wybrano go na biskupa Făgăraș. Wybór ten potwierdził papież Grzegorz XVI 15 kwietnia 1833 r. Lemeni został konsekrowany 6 czerwca 1833 r. w katedrze św. Mikołaja przez Samuila Vulcana , biskupa Oradea Mare . 14 lipca 1833 r. odbył ingres do katedry Świętej Trójcy w Blaju .
Lemeni uważał, że każda gmina powinna utrzymywać nauczyciela w szkole ludowej. Odbył wizytację kanoniczną w niemal wszystkich parafiach swojej diecezji. W 1837 r. na polecenie Lemeniego przeprowadzono restaurację siedziby biskupa w Blaju.
Wraz z prawosławnym biskupem Andrzejem (Șaguną) odegrał istotną rolę w okresie rewolucji rumuńskiej i powstania węgierskiego 1848 r.
W marcu 1850 r. gubernator Siedmiogrodu, Ludwig von Wohlgemuth , zmusił go do dymisji i wyjazdu z kraju. 10 kwietnia 1850 r. Ioan Lemeni udał się do Wiednia jako biskup senior .
Biskup Ioan Lemeni był konsekratorem Spirydiona Litwinowicza jako biskupa pomocniczego greckokatolickiej archieparchii lwowskiej (1857).
Zmarł 29 marca 1861 r. Został pochowany na cmentarzu w Simmering (Wiedeń) .
Bibliografia
