Inwazja na Algier (1830)

Inwazja na Algier, zwana również jako wyprawa do Algieru[1] – kampania wojskowa pomiędzy Królestwem Francji a Królestwem Algieru od 14 czerwca do 5 lipca 1830 roku.

Inwazja na Algier
Ilustracja
Czas

14 czerwca – 5 lipca 1830

Miejsce

Algier

Przyczyna

Atak francuskiej floty na Algier

Wynik

Zwycięstwo Królestwa Francji

Strony konfliktu
Algier Królestwo Francji
Dowódcy
Hussein Dey Louis Auguste Victor de Ghaisne de Bourmont
Siły
25 000–50 000 38 tys. ludzi
Straty
ponad 5000[2] 415 zabitych, 2160 rannych[2]
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
36,77639°N 3,05861°E/36,776389 3,058611

Przyczyny

Zasadniczym powodem francuskiej wyprawy do Algieru była próba zwiększenia popularności rządów Juliusza de Polignaca przed zbliżającymi się wyborami do Parlamentu[3]. Preludium do ataku była trwająca od 1827 roku francuska blokada portu w Algierze. Król Karol X podjął decyzje o jej wprowadzeniu po incydencie dyplomatycznym z 29 kwietnia 1827 roku, gdy dej Algieru Hussein Dey – rozzłoszczony francuską odmową spłacenia długów zaciągniętych przez Francję w 1799 roku – uderzył konsula francuskiego w Algierze Pierre’a Devala łapką na muchy[4]. Konflikt pogłębił się w 1829 roku, gdy Algierczycy otworzyli ogień do jednego z francuskich okrętów[4].

Wojna

Ogromna francuska flota pod dowództwem gen. Bourmonta licząca 38 tys. ludzi i dużo broni, wypłynęła z Tulonu 25 maja 1830 r.[3] Cztery dni później ujrzano wybrzeża Afryki[5]. Gwałtowny wiatr zmusił jednak okręty do powrotu na pełne morze i przegrupowania koło Balearów. Wylądowano w Sidi Ferruch dopiero 14 czerwca[5]. 5 lipca Algier skapitulował[6], a kilka dni później dej Algieru Hussein Dey wraz ze swoją rodziną odpłyną do Neapolu[7].

Przypisy

  1. Jean Garrigues, Philippe Lacombrade, La France au XIXe siècle: 1814-1914, 2015, s. 264 (fr.).
  2. a b Conquête d'Alger ou pièces sur la conquête d'Alger et sur l'Algérie [online] [dostęp 2024-08-10].
  3. a b Jose Cabanis, Karol X, król ultras, 1981, s. 374.
  4. a b Jamil Abun-Nasr, A history of the Maghrib in the Islamic period, 1987, s. 250.
  5. a b Jose Cabanis, Karol X, król ultras, 1981, s. 375.
  6. Edouard D’Ault-Dumesnil, Relation de l’Expédition d’Afrique en 1830 et de la conquête d’Alger, s. 51.
  7. Theodore de Quatrebarbes, Souvenirs de la campagne d’Afrique, s. 35.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!