Ingrid Haebler (ur. 20 czerwca 1929 w Wiedniu[1], zm. 14 maja 2023[2]) – austriacka pianistka.
Życiorys
Muzyki uczyła się u matki, Charlotty baronowej von Haebler[3]. Debiutowała publicznie jako pianistka w 1937 roku[3], następnie w latach 1940–1942 i 1948–1949 studiowała w Mozarteum w Salzburgu u Steniza Scholza[1]. Była też uczennicą Paula Weingartena (1943–1947) i Richarda Hausera (1952–1953) w Universität für Musik und darstellende Kunst Wien[1]. W 1947 roku wygrała ogólnoaustriacki konkurs pianistyczny[3]. Uzupełniające studia odbyła u Nikity Magaloffa w konserwatorium w Genewie (1950–1951) oraz u Marguerite Long w Konserwatorium Paryskim (1953)[1]. W 1952 i 1953 roku zdobyła II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie[3]. W 1954 roku zajęła I miejsce w konkursie rozgłośni radiowej w Monachium[1][3]. Od 1969 do 1971 roku prowadziła klasę fortepianu w salzburskim Mozarteum[1]. Otrzymała Medal za Zasługi dla Miasta Wiednia (1986)[1].
Występowała z czołowymi orkiestrami świata, a także jako kameralistka i solistka[1]. Grała w duecie z Henrykiem Szeryngiem[1]. Zasłynęła przede wszystkim jako interpretatorka utworów W.A. Mozarta, ponadto grała też utwory J.S. Bacha, Haydna, Beethovena, Schuberta, Schumanna i Chopina[1][3]. Jej gra cechowała się precyzyjnym opanowaniem technicznym detali, poczuciem rytmu, energicznym temperamentem i skłonnością do wyrazistego rysowania linii melodycznych[3]. W swoim repertuarze unikała utworów masywnych, stąd nie wykonywała w ogóle muzyki Brahmsa i Liszta[3]. Dokonała licznych nagrań płytowych, m.in. z utworami Chopina i Mozarta[3].
Przypisy
.jpg)
