Ilona Ziok

Ilona Ziok
Miejsce urodzenia

Gliwice

Zawód

reżyserka
scenarzystka

Ilona Ziok (ur. w Gliwicach) – niemiecka reżyserka polskiego pochodzenia, scenarzystka i producentka filmów dokumentalnych.

Życiorys

Ojciec Ilony był arystokratą z Nadrenii, który przeniósł się na wschód z powodu swojego sprzeciwu wobec polityki Hitlera. Jej matka pochodziła z zamożnej śląskiej rodziny ziemiańskiej[1].

Rodzina wyemigrowała w 1968 roku z Polski do Wielkiej Brytanii, gdzie Ziok ukończyła szkołę podstawową. W 1970 roku przeniosła się do Niemiec, gdzie ukończyła gimnazjum Freiherr-vom-Stein-Schule we Frankfurcie nad Menem. W latach 1975–1977 studiowała teatr i film na City University w Nowym Jorku i pracowała w The Bread and Puppet Theatre. Od 1977 do 1982 roku studiowała politologię, dramat słowiański i filmoznawstwo na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie nad Menem. W latach 1985–1989 była na stypendium Niemieckiej Centrali Wymiany Akademickiej[2] we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii (WKIG) w Moskwie. W 1989 roku obroniła we Frankfurcie doktorat na temat dramaturgii Wiktora Rozowa, którym zainteresowała się po obejrzeniu filmu „Lecą żurawie” Michaiła Kałatozowa, którego Rozow był scenarzystą. Po powrocie do Niemiec w 1989 roku, pracowała do 1991 roku w Hessischer Rundfunk we Frankfurcie jako dziennikarka zajmująca się kulturą i polityką. W 1991 roku przeniosła się do Berlina, gdzie poznała i poślubiła muzyka i kompozytora Manuela Göttschinga[3]. Wspólnie uruchomili w 1990 roku firmę produkcyjną CV Films i wytwórnię płytową MG.ART[4].

Twórczość

W swoich filmach zajmuje się tematyką niemieckiej i środkowoeuropejskiej historii. Bohaterami filmu „Fritz Bauer – śmierć na raty”[5] jest prokurator Hesji, który zrehabilitował Stauffenberga i innych zamachowców z 20 lipca 1944 r., doprowadził do procesu sprawców z Auschwitz, uświadamiając Niemcom, że działanie na rozkaz Hitlera nie może ich usprawiedliwiać[6]. Z kolei film „Hrabia i towarzysz” opowiada o szlachcicu z grupy Stauffenberga Carl-Hansie von Hardenbergu i komuniście Fritzu Perlitzu[7], którzy spotkali się w obozie koncentracyjnym. Innym z bohaterów jest Kurt Gerron, żydowski aktor i śpiewak kina niemieckiego przed wojną, grał między innymi w „Błękitnym aniele” z Marleną Dietrich. Uwięziony przez nazistów w Theresienstadt, prowadził tam kabaret „Karussell”. Kolejnym bohaterem jest ponadstuletni w chwili kręcenia filmu Willy Sommerfeld, ostatni taper kina niemego.

Wybrane filmy[8]

  • Du mein Kazimierz, Shalom (1990)
  • Wo ist die Strasse, wo ist das Haus (1991)
  • Die Reise nach Tunesien: Psychisch Kranke machen Urlaub (1993)
  • Kurt Gerrons Karussell[9] (1999)
  • The Sounds of Silents – Willy Sommerfeld, der Stummfilmpianist[10] (2006)
  • Der Junker und der Kommunist[11] (2009)
  • Fritz Bauer – Tod auf Raten[12] (2010)

Przypisy

  1. ↑ Rory MacLean: Rory MacLean meets Ilona Ziok. [w:] Goethe-Institut [on-line]. www.goethe.de, October 2014. [dostęp 2016-10-03]. (ang.).
  2. ↑ Deutscher Akademischer Austauschdienst – DAAD. www.daad.de. [dostęp 2016-10-03].
  3. ↑ Ashra – Biography of Manuel Göttsching [online], www.ashra.com [dostęp 2016-10-03] (ang.).
  4. ↑ Simon Kingsley, CHAMPION OF THE LIGHT TOUCH: A portrait of Ilona Ziok, „German Films Quarterly”, 2, 2005, s. 18, ISSN 1614-6387 [dostęp 2016-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-07] (ang.).
  5. ↑ Mittendrin, Polska premiera filmu „Fritz Bauer – śmierć na raty” [online], Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców Województwa Śląskiego (DFK), 15 marca 2012 [dostęp 2016-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-05].
  6. ↑ Krzysztof Ogiolda, Fritz Bauer. Prokurator całej prawdy, „Nowa Trybuna Opolska”, 15 kwietnia 2012, ISSN 1230-6134 [dostęp 2016-10-03].
  7. ↑ Anna Macioł, Ilona Ziok – „a polish born director”, „Deutsche Welle”, DW.COM, 9 grudnia 2011 [dostęp 2016-10-03] (pol.).
  8. ↑ Ilona Ziok [online], IMDb [dostęp 2016-12-28].
  9. ↑ German Films: Film Info: Kurt Gerrons Karussell. www.german-films.de. [dostęp 2016-10-03].
  10. ↑ Willy Sommerfeld in „The Sounds of Silents – Der Stummfilmpianist” [online], www.willysommerfeld.de [dostęp 2016-10-03].
  11. ↑ Der Junker und der Kommunist [online], tagesspiegel.de, 19 lipca 2003 [dostęp 2016-10-03] (niem.).
  12. ↑ Dieser Film hat mich sehr viel Kraft gekostet, „Vorwärts”, 19 lipca 2010, ISSN 0042-8949 [dostęp 2016-10-03] (niem.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!