Ike Abrams Quebec (ur. 17 sierpnia 1918 w Newark w stanie New Jersey, zm. 16 stycznia 1963 w Nowym Jorku) – amerykański saksofonista jazzowy.
Życiorys
Zaczynał karierę jako pianista i tancerz, ale w wieku 20 lat skoncentrował się na grze na saksofonie tenorowym. Pierwszych nagrań dokonał w 1940 z grupą Barons of Rhythm. Później występował lub nagrywał z takimi muzykami, jak Frankie Newton, Hot Lips Page, Roy Eldridge, Trummy Young, Ella Fitzgerald, Benny Carter i Coleman Hawkins. W latach 1944–1951 współpracował z Cabem Callowayem. nagrywał w tym czasie dla wytwórni Blue Note, dla której również pracował w dziale A&R (pomagał w promocji takich muzyków, jak Bud Powell i Thelonious Monk). Zmierzch popularności big bandów oraz walka z uzależnieniem od narkotyków sprawiły, że w latach 50. Quebec niemal zaprzestał nagrywania.
W 1961 rozpoczął swój powrót na scenę muzyczną serią albumów nagranych dla Blue Note. Oprócz gry na saksofonie niekiedy pojawiał się również jako pianista (np. na płycie Blue & Sentimental, gdzie gra na obu instrumentach). Zmarł w styczniu 1963 na raka płuc.
Dyskografia
Jako lider
Jako muzyk sesyjny
z Sonnym Clarkiem
z Grantem Greenem:
z Dodo Greene:
- My Hour of Need (1962; Blue Note)
z Jimmym Smithem
Bibliografia
- Dionizy Piątkowski: Jazz. Encyklopedia muzyki popularnej. T. 2: K-Z. Poznań: Oficyna Wydawnicza Atena, 1999, s. 184. ISBN 83-85414-90-8.
- AlexA. Henderson AlexA., Ike Quebec [online], Allmusic [dostęp 2012-08-12] (ang.).
