ISO/IEC 2022

ISO 2022 formalnie ISO/IEC 2022 – standard ISO kodowania znaków^[1] — odpowiednikiem normy ECMA ECMA-35, standardu ANSI X3.41 i japońskiej normy przemysłowej JIS X 0202^[2]. Pochodzi z 1971 roku, ostatnio został zmieniony w 1994 roku^[2].

Schemat kodowania ISO/IEC 2022 jest zazwyczaj schematem kodowania znaków o zmiennej długości, który wykorzystuje jeden lub więcej bajtów lub dwa bajty na znak.^{[potrzebny przypis]}

Zestawy kodów w ISO 2022:

• ISO-2022-JP – standardów kodowania japońskich znaków katakana^[3], odpowiednik: JIS X 0201-1976, JIS X 0208-1978, JIS X 0208-1983
• ISO-2022-JP-1 – standardów kodowania japońskich znaków^[4][5],
• ISO-2022-JP-2 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-JP-3 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-JP-2004 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-KR – standard kodowania znaków koreańskich^[6],
• ISO-2022-CN – standard kodowania znaków chińskich^[6],
• ISO-2022-CN-EXT – standard kodowania znaków chińskich^[6],

Przypisy

1. ISO/IEC 2022:1994 [online], ISO, grudzień 1994 [dostęp 2023-02-02]  (ang.).
2. NTERNATIONAL STANDARD lSO/IEC 2022 Fourth edition - Preview [online], 1 grudnia 1994 .
3. Encoding Standard [online], encoding.spec.whatwg.org [dostęp 2023-02-02] .
4. 6. Historical charsets and encodings — Programming with Unicode [online], unicodebook.readthedocs.io [dostęp 2023-02-14] .
5. KenK. Lunde KenK., Legacy & Not-So-Legacy Character Sets & Encodings [online], 1999 .
6. RFC 1922: Chinese Character Encoding for Internet Messages, „IETF Datatracker”, 1 marca 1996 [dostęp 2023-02-14]  (ang.).

Zobacz też

• ISO 8859