Klimat Hrvatskiego zagorja jest umiarkowanie kontynentalny; średnia roczna temperatura waha się od 9 °C do 12 °C, a roczne opady od 900 do 1200 mm. Jest to obszar aktywny sejsmicznie – trzęsienia ziemi miały miejsce w Ivancu (1973), Ivanščicy (1983), Gornjej Bistrej (1990) i Svetim Mateju (1997). Ważniejsze wzniesienia regionu to Maceljsko Gorje (884 m) z Ravną Gorą (686 m), Kalnik (643 m), Medvednica (1030 m), Desinićka gora (505 m), Kuna gora (520 m), Brezovica (531 m), Strahinščica (Strahinčica; 846 m) i Ivanščica (Ivančica; 1060 m)[1].
W starożytności obszar Hrvatskiego zagorja zamieszkiwany był przez ludy iliryjskie, a następnie, podbity przez Rzymian, wszedł w skład prowincji Panonia. We wczesnym średniowieczu znajdował się pod panowaniem Ostrogotów, Awarów i Franków, by następnie wejść w skład Królestwa Chorwacji. W XIII wieku powstał tu system obronnych fortyfikacji. W 1573 roku wybuchło powstanie chłopskie. Hrvatsko zagorje było obszarem migracji ludności z terenów znajdujących się pod panowaniem osmańskim. Na początku XIX wieku było najgęściej zaludnionym obszarem Chorwacji, aczkolwiek od połowy XIX wieku do połowy XX wieku ponad 150 000 osób wyemigrowało stąd, głównie do Slawonii[1].
Region znany jest z wytwarzania tradycyjnych drewnianych zabawek oraz z wyrobu pierników (licitari), najczęściej w kształcie serca[2].
.jpg)
