W 1990 ukończył studia licencjackie w zakresie stosunków międzynarodowych w instytucie przy ministerstwie spraw zagranicznych Iranu. W 1996 uzyskał w tej samej dziedzinie tytuł magistra na Uniwersytecie Teherańskim, a w 2010 obronił doktorat[2].
W 1992 zatrudniony w ministerstwie spraw zagranicznych Iranu jako analityk specjalizujący się w regionie Zatoki Perskiej. W latach 2007–2010 był ambasadorem Iranu w Bahrajnie[2]. W latach 2011–2016 był wiceministrem spraw zagranicznych Iranu, zajmującym się relacjami z krajami arabskimi i afrykańskimi. Odpowiadał za działania ministerstwa w objętych konfliktami krajami regionu - Jemenie, Syrii, Iraku[2]. W tym czasie blisko współpracował z Korpusem Strażników Rewolucji Islamskiej[2][3]. Zyskał zaufanie głównych twórców irańskiej polityki wobec Iraku – jednostki specjalnej Siły Ghods oraz jej dowódcy gen. Ghasema Solejmaniego[3]. W okresie gdy Siły Ghods zaangażowały się we wspieranie zagrożonego upadkiem rządu Baszszara al-Asada w Syrii oraz we wspieranie ruchu Huti w Jemenie, był on faktycznym łącznikiem między irańską dyplomacją a Korpusem Strażników Rewolucji Islamskiej[3]. W 2016 minister spraw zagranicznych Iranu Mohammad Dżawad Zarif pozbawił go stanowiska, proponując mu objęcie funkcji ambasadora w Omanie, której odmówił. W kolejnych latach był doradcą przewodniczącego irańskiego parlamentu Mohammada Baghera Ghalibafa[2].
