Pierwsze prawo Gossena – prawo malejącej użyteczności krańcowej: w miarę wzrostu konsumpcji danego dobra (q) użyteczność krańcowa (Δu) każdej kolejnej jednostki maleje
Gossen ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Bonn[1]. Nie zajmował się nauką zawodowo. Pracował jako prawnik, próbował też zarobić na ubezpieczeniach. Jednak jego prawdziwą pasją była matematyka. Sformułowane przez siebie zasady ekonomiczne próbował przedstawić również w formie matematycznej. Opublikował tylko jedną pracę naukową, która nie przyjęła się w środowisku niemieckich ekonomistów. Wynikało to z tego, że ekonomiści ci pozostawali pod wpływem kierunku historycznego w ekonomii, który negował istnienie praw ekonomicznych. Prekursorstwo Gossena zostało odkryte i docenione dopiero w 1878 roku (a więc 20 lat po jego śmierci) przez angielskiego ekonomistę i logikaWilliama Stanleya Jevonsa – twórcę szkoły neoklasycznej.
Dzieła
Entwicklung der Gesetz des menschlichen Verkehrs und der daraus fliessenden Regeln für menschliches Handeln (1854)[1] (pol. Rozwój prawa stosunków społecznych i wynikające stąd reguły działań ludzkich)