Hennadij Orbu

Hennadij Orbu

Геннадiй Орбу

Pełne imię i nazwisko	Hennadij Hryhorowycz Orbu
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1970 Makiejewka
Wzrost	172 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Kirowec Makiejewka
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1988–1991 Kirowec Makiejewka ? (?) 1992 Bażanowec Makiejewka 20 (7) 1992–1996 Szachtar Donieck 89 (12) 1996–1997 Rotor Wołgograd 21 (2) 1997–2000 Szachtar Donieck 73 (21) 2000 Worskła Połtawa 3 (1) 2001–2002 Sokoł Saratów 37 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1994–1997  Ukraina 17 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2003–2009 Szachtar Donieck (skaut) 2009–2010 Zoria Ługańsk (asystent) 2010–2011 Illicziweć Mariupol (asystent) 2011–2013 Szachtar Donieck (skaut) 2013 Szachtar Donieck U-21 2013 FK Sewastopol U-21 2013 FK Sewastopol (p.o.) 2013 FK Sewastopol 2014 FC Daugava
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Hennadij Hryhorowycz Orbu, ukr. Геннадiй Григорович Орбу, ros. Геннадий Григорьевич Орбу, Giennadij Grigorjewicz Orbu (ur. 23 lipca 1970 w Makiejewkie, w obwodzie donieckim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Kirowec Makiejewka, w którym rozpoczął karierę piłkarską. W 1992 przeszedł do Szachtara Donieck. W 1996 po zaproszeniu Wiktora Prokopenki wyjechał do Rosji, gdzie bronił barw Rotoru Wołgograd. 16 marca 1997 występował jeszcze w składzie Rotoru, a już 19 marca 1997 ponownie bronił barw Szachtara w meczu mistrzostw Ukrainy. W 2000 pokłócił się z trenerem Prokopenkiem, i został latem sprzedany do Worskły Połtawa. Potem ponownie wyjechał do Rosji, gdzie został piłkarzem Sokoła Saratów, w którym zakończył karierę piłkarską^[1].

Kariera reprezentacyjna

13 listopada 1994 roku debiutował w narodowej reprezentacji Ukrainy w wygranym 3:0 meczu kwalifikacyjnym do Euro-96 z Estonią. Łącznie rozegrał 17 gier reprezentacyjnych.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Od 2003 poszukiwał talenty dla Szachtara Donieck. Od 2009 pomagał trenować piłkarzy klubu Zoria Ługańsk, a od 10 grudnia 2010 roku Illicziweć Mariupol. W lipcu 2011 wrócił do Szachtara, w którym został zatrudniony jako skaut, a 9 kwietnia 2013 zastąpił trenera młodzieżówki Serhija Popowa. 10 czerwca 2013 przeniósł się do FK Sewastopol, gdzie trenował młodzieżową drużynę U-21^[2], a od 11 lipca 2013 pełni obowiązki głównego trenera klubu z Sewastopola^[3]. 20 września 2013 został zatwierdzony na stanowisku głównego trenera sewastopolskiego klubu^[4], ale wkrótce 27 listopada 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[5]. 2 czerwca 2014 stał na czele łotewskiego FC Daugava^[6]. Ale z przyczyn rodzinnych był zmuszony na początku sierpnia 2014 podać się do dymisji^[7].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• wicemistrz Ukrainy: 1997, 1998, 1999, 2000, 2001
• wicemistrz Rosji: 1997
• brązowy medalista Mistrzostw Rosji: 1996
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1995, 1997

Sukcesy indywidualne

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy roku Ukrainy: 1999 (nr 3)

Przypisy

1. Геннадий Орбу: "Какой я ветеран? Мне же не пятьдесят!" | СЕГОДНЯ. [dostęp 2009-10-08].
2. Геннадий Орбу стал тренером молодежки "Севастополя" - UA-Футбол
3. СМИ: Геннадий Орбу станет новым главным тренером "Севастополя" - UA-Футбол
4. Геннадий Орбу утвержден на посту главного тренера "Севастополя" - UA-Футбол
5. Геннадий Орбу уволен из Севастополя- UA-Футбол
6. Орбу возглавил латвийский клуб Даугава - UA-Футбол
7. Орбу больше не главный тренер ФК Даугава - UA-Футбол

Bibliografia

• G. Orbu, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
• Hennadij Orbu w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
• Hennadij Orbu w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
• Hennadij Orbu w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
• Hennadij Orbu w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Hennadij Orbu w bazie Football Facts (ros.)
• Hennadij Orbu w bazie National Football Teams (ang.)
• Gennadiy Orbu, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .