Helen Elizabeth Clark (ur. 26 lutego 1950 w Hamilton) – nowozelandzka polityk, premier Nowej Zelandii od 5 grudnia 1999 do 19 listopada 2008[1][2]. Od 17 kwietnia 2009 stoi na czele Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju.
Była lektorką w Instytucie Studiów Politycznych Uniwersytetu w Auckland. Od 1981 deputowana do parlamentu z ramienia Partii Pracy, w rządach Davida Lange’a i jego następcy Geoffreya Palmera sprawowała urząd ministra budownictwa, pracy oraz zdrowia. Od 1 grudnia 1993 przewodnicząca Partii Pracy (jako pierwsza kobieta na tym stanowisku).
W 2005 roku została odznaczona Gwiazdą Wysp Salomona[3].
Przypisy
- ↑ PrzemysławP. Żukiewicz PrzemysławP., Koalicje w systemie politycznym Nowej Zelandii : od klasycznych do sieciowych porozumień, Wrocław: Instytut Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, 2020, ISBN 978-83-960216-1-8, OCLC 1242411881 [dostęp 2021-03-31], Cytat: "Pełniąca funkcję premierki w latach 1999–2008 labourzystka, Helen Clark, trzykrotnie uzyskiwała powyborcze poparcie [...]" "Po 2002 roku – kiedy labourzystowska premierka Helen Clark zrewidowała swoje podejście do sojuszniczego współrządzenia [...]" . Brak numerów stron w książce
- ↑ Helen Clark | NZHistory, New Zealand history online [online], nzhistory.govt.nz [dostęp 2021-10-28] .
- ↑ PM awarded the Star of the Solomon Islands [online], The Beehive [dostęp 2022-07-13] (ang.).
.jpg)
