Hans Poelzig (ur. 30 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 14 czerwca 1936 tamże) – niemieckiarchitektwczesnego modernizmu, również scenograf teatralny i filmowy. Poelzig był jednym z głównych działaczy Werkbundu, przejściowo również jego przewodniczącym (1919–1922).
Życiorys
W 1893 ukończył studia w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu[1]. Jego nauczycielami byli m.in. Karl Schäfer, Hugo Hartung i Friedrich Adler[1]. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako referendarz w pruskim Ministerstwie Robót Publicznych[1]. W 1896 zdobył nagrodę im. Schinkla za projekt domu miejskiego w stylu gotyzującym[1]. W 1899 uzyskał tytuł państwowego radcy budowlanego i pracował krótko w administracji w Dreźnie.
Od 1916 Poelzig był miejskim radcą budowlanym Drezna[1]. W latach 1919–1922 był przewodniczącym Werkbundu[2], a następnie członkiem grupy Häringa i van der RoheDer Ring[1]. Rok później został wykładowcą Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie, po czym od 1924 był profesorem Wyższej Szkoły Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu[1], gdzie wszedł w konflikt z Heinrichem Tessenowem – nauczycielem Alberta Speera. W 1931 zorganizowano w Berlinie wystawę Poelzig i jego szkoła. Choć 1 stycznia 1933 Poelzig został rektorem zjednoczonych uczelni artystycznych, już 10 kwietnia został usunięty ze stanowiska przez nazistów. Do jego uczniów należał Egon Eiermann.
Wobec narastających represji ze strony nazistów, zdecydował się na emigrację do Turcji[1], gdzie zaproponowano mu profesurę w Ankarze. W czasie przygotowań do wyjazdu zmarł[1].