PROFILBARU.COM

Hans Modrow
	; Hans Modrow (2014)
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1928 ; Jasenitz
Data i miejsce śmierci	11 lutego 2023 ; Berlin
	Premier NRD
Okres	od 13 listopada 1989; do 12 kwietnia 1990
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Poprzednik	Willi Stoph
Następca	Lothar de Maizière
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Modrow (ur. 27 stycznia 1928 w Jasenitz, zm. 11 lutego 2023^[1] w Berlinie^[2]) – niemiecki polityk, ostatni komunistyczny premier Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Wieloletni działacz SED, od 1999 do 2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły podstawowej praktykował w zawodzie mechanika. Został powołany do oddziałów Volkssturmu, w latach 1945–1949 pozostawał w niewoli radzieckiej. W 1950 wstąpił do Socjalistycznej Partii Jedności. W latach 50. pełnił różne funkcje w związanych z SED organizacjach młodzieżowych. Kształcił się w zakresie ekonomii, został też doktorem w zakresie socjologii pracy.

Przez wiele lat był członkiem komitetu centralnego partii komunistycznej, a także deputowanym do Izby Ludowej. Przez kilkanaście lat kierował strukturami SED w Dreźnie. Od 13 listopada 1989 do 12 kwietnia 1990 był premierem Niemieckiej Republiki Demokratycznej, przedostatnim w historii tego kraju i ostatnim wywodzącym się z SED.

Po zjednoczeniu Niemiec pozostał aktywnym działaczem postkomunistów w ramach PDS i jej następczyń (m.in. jako honorowy przewodniczący Die Linke^[3]). W 1993 został uznany za winnego oszustw wyborczych przy organizacji wyborów miejskich w Dreźnie w 1989, jednocześnie sąd federalny odstąpił od wymierzenia mu kary^[4].

W wyborach w 1999 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Był członkiem grupy Zjednoczonej Lewicy Europejskiej i Nordyckiej Zielonej Lewicy oraz członkiem Komisji Rozwoju i Współpracy. W PE V kadencji zasiadał do 2004^[5].

Zmarł w 2023 w jednym z berlińskich szpitali na skutek komplikacji po przebytym udarze mózgu^[2].

Odznaczenia

Odznaczony Orderem Karla Marksa (1978)^[6] i Złotym Orderem Zasług dla Ojczyzny (1975)^[7], a także rosyjskim Orderem Przyjaźni (2017)^[8] i kubańskim Orderem Solidarności (2019)^[9].

Wybrane publikacje

Wie eine Jugendkontrollbrigade arbeiten soll!, Berlin 1952
Welche Aufgaben hat die FDJ beim Kampf für den Sieg des Sozialismus in der DDR?, Berlin 1959
Für ein neues Deutschland, besser als DDR und BRD, Berlin 1990
Aufbruch und Ende (współautor), Berlin 1991
Das Große Haus. Insider berichten aus dem ZK der SED, Berlin 1994
Der 8. Mai 1945. Ende und Anfang, Berlin 1995
Das Große Haus von außen. Erfahrungen im Umgang mit der Machtzentrale in der DDR, Berlin 1996
Unser Zeichen war die Sonne. Gelebtes und Erlebtes, Berlin 1996
Ich wollte ein neues Deutschland (współautor), Berlin 1998
Die Perestroika – wie ich sie sehe. Persönliche Erinnerungen und Analysen eines Jahrzehntes, das die Welt veränderte (współautor), Berlin 1998
Vor dem großen Sprung? Überblick über die Politik der Japanischen Kommunistischen Partei (współautor), Schkeuditz 2000
Von Schwerin bis Strasbourg. Erinnerungen an ein halbes Jahrhundert Parlamentsarbeit, Berlin 2001
Zur Hypothek des kommunistischen Erbes. Überlegungen zur historischen Niederlage des Kommunismus. Konferenzbeiträge, Berlin 2003
Junkerland in Bauernhand. Die deutsche Bodenreform und ihre Folgen (współautor), Berlin 2005
Überholt wird links. Was kann, was will, was soll die Linkspartei (współautor), Berlin 2005
Links oder lahm? Die neue Partei zwischen Auftrag und Anpassung (współautor), Berlin 2006
In historischer Mission. Als deutscher Politiker unterwegs (współautor), Berlin 2007
Lateinamerika, eine neue Ära? (współautor), Berlin 2008
Zeiten und Zäsuren. Stefan Doernberg zum 85. Geburtstag, Berlin 2009
Hans Modrow – sagen, was ist, Berlin 2010^[10]