W mieście rozwinął się przemysł maszynowy oraz hutniczy[1].
Historia
Pierwsza wzmianka o miejscowości znajdującej się w miejscu dzisiejszego Hanko (Hankoniemi) pochodzi z XIII wieku z duńskiej mapy pokazującej drogę morską z Rewla do Danii[5]. Na mapie autorstwa Hansa Hanssona z 1647 roku w Hanko znajduje się pięć gospodarstw[5].
Miasto rozwinęło się w latach 70. XIX wieku po tym, jak w 1873 otwarto linię kolejową Hanko – Hyvinkää[6]. Była to prywatna linia, łącząca osadę i powstały w niej w tym samym roku port[5] (pierwszy całoroczny port w Finlandii[7]) z państwową linią Helsinki – Hameenlinna. Rok później, w 1874, Hanko otrzymało prawa miejskie[6].
Port w Hanko był tradycyjnie punktem, przez który Finowie opuszczali kraj, gdy udawali się na emigrację do Ameryki Północnej. Szacuje się, że 250 tysięcy spośród 400 tysięcy Finów, którzy wyemigrowali w latach 1865–1930, podróżowało przez Hanko[8]. W samym 1902 roku było to około 23 tysiące osób[5]. Pomnik stojący w mieście upamiętnia ten fakt[6].
Pod koniec XIX wieku miasto zyskało popularność jako sanatorium dla rosyjskiej arystokracji. Zachowało się w mieście wiele drewnianych willi z tego okresu[6].
W 1940–1941 miasto wraz z półwyspem i okolicznymi wyspami zostało przejęte przez ZSRR, a jego fińska ludność ewakuowana[6]. Podczas wojny odniosło poważne zniszczenia - zniszczonych zostało 80% budynków[5].