Gustav Jacobsthal (ur. 14 marca 1845 w Pyrzycach, zm. 9 listopada 1912 w Berlinie[1][2]) – niemiecki muzykolog i kompozytor.
Życiorys
W latach 1863–1870 kształcił się na Uniwersytecie Strasburskim, jednocześnie studiował na Uniwersytecie Berlińskim historię oraz muzykę u Heinricha Bellermanna, w 1870 roku uzyskując tytuł doktora na podstawie dysertacji Die Mensuralnotenschrift des 12. und 13. Jahrhunderts (wyd. Berlin 1871)[1][2]. W latach 1871–1873 odbył uzupełniające studia w Institut für Österreichische Geschichtsforschung w Wiedniu[2]. Habilitował się w 1872 roku na Uniwersytecie Strasburskim, gdzie od 1875 roku wykładał, w latach 1897–1905 był jedynym w Niemczech profesorem muzykologii[1][2]. Prowadził Akademische Gesangverein, komponował też utwory chóralne a cappella z przeznaczeniem na uroczystości religijne i koncerty[2]. Rękopisy jego kompozycji znajdują się w berlińskiej Deutsche Nationalbibliothek[2].
W swoich badaniach naukowych zajmował się historią muzyki średniowiecza i renesansu oraz dziejami sztuki muzycznej w czasach poprzedzających działalność Beethovena[2]. Działalność naukową łączył z praktyką kompozytora i dyrygenta, uważając, że tylko połączenie umiejętności muzykologicznych i kompozytorskich umożliwia właściwe zrozumienie istoty dzieła[2]. Opublikował pracę Die chromatische Alteration im liturgischen Gesange der abendlandischen Kirche (1897)[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1699. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 391–392. ISBN 83-224-0453-0.
