Gryfonik belgijski
Gryfonik belgijski
|
| Inne nazwy
|
Griffon belge, Belgicky grifonek, Belgische griffon
|
| Kraj patronacki
|
Belgia
|
| Wymiary
|
| Wysokość
|
28-35 cm
|
| Masa
|
3-6 kg
|
| Klasyfikacja
|
| FCI
|
Grupa IX, Sekcja 3,
Numer wzorca 80 i 81
|
| AKC
|
Toy
|
| ANKC
|
Grupa 1 (Toy)
|
| CKC
|
Grupa 5 (Toy)
|
| KC(UK)
|
Toy
|
| NZKC
|
Toy
|
| UKC
|
Grupa 8 – Companion Dog
|
| Wzorce rasy
|
|
|
|
|
Gryfonik belgijski – rasa psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji gryfoników. Typ dogowaty[1].
Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2].
Pozostałe odmiany tej rasy to:
Jak wszystkie trzy rasy małych psów belgijskich, wywodzi się od psów wykorzystywanych przede wszystkim do łapania myszy i szczurów w stajniach[1].
Wygląd
Budowa
- Krępy pies o kwadratowej, proporcjonalnej, dobrze umięśnionej sylwetce,
- głowa jest okrągła, ozdobiona bródką i wąsami, płaski pysk, duże, czarne oczy, żuchwa jest wysunięta przed górną,
- uszy trójkątne, noszone z przodu czaszki,
- łapy drobne, silne.
Szata i umaszczenie
Umaszczenie czarne, czarne podpalane i czarno-brązowe, inne barwy nie są akceptowane.
Gryfonik brukselski różni się od gryfonika belgijskiego umaszczeniem, które jest zawsze rude, rudopłowe lub pszeniczne, z maską czarną lub silnie rozjaśnioną.
Zachowanie i charakter
Wesoły, przyjacielski gryfonik nie lubi samotności. Cechuje się dużą inteligencją, jest łagodny w stosunku do dzieci, nie wykazuje tendencji do agresji czy dominacji. Ponadto nie należy do ras szczekliwych, jest spokojny, ale lubi zabawę.
Zdrowie i pielęgnacja
Gryfoniki są psami odpornymi, rasa nie jest obciążona chorobami genetycznymi. Spotykane są przypadki gryfoników żyjących ok. 15. lat. Jak każdy pies o skróconym pysku nie lubi upałów i może występować związane z tym łzawienie oczu. Konieczna jest staranna pielęgnacja oczu oraz silnie zredukowanej kufy. Wymaga trymowania kilka razy w roku, po tym zabiegu pies nie gubi sierści.
Popularność rasy
Gryfoniki belgijskie nie zyskały dużej popularności. W Polsce występuje kilkadziesiąt osobników tej rasy. Na świecie dość znane są w Rosji, Czechach, Skandynawii oraz Stanach Zjednoczonych.
Obecnie jest kilka hodowli gryfoników w Polsce. Dużą popularność przyniósł rasie film Lepiej być nie może, gdzie obok Jacka Nicholsona jedną z głównych ról zagrał mały gryfonik brukselski.
Przypisy
- ↑ a b Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 171.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 342.
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 54. ISBN 83-7073-122-8.
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
