Grotta del Bue Marino jest jedną z najważniejszych jaskiń we Włoszech i najdłuższą jaskinią Sardynii[1][2]. Jaskinia bierze swoją nazwę od zagrożonego wyginięciem gatunku foki o nazwie mniszka śródziemnomorska, która podobnie jak w przypadku Grotte di Nettuno zamieszkiwała ją na przełomie lat 70. i 80. poprzedniego wieku[3][1].
Grotta del Bue Marino
Jaskinia posiada dwa wejścia, od strony morza oraz od strony lądu na wysokości około 4 m n.p.m. od strony tunelu Ramo Nord i została otwarta dla zwiedzających w latach 50. XX wieku[1][4]. Powstała w masywie skał wapiennych[5].
Jaskinia ma około 17 340 m długości, z czego nieznaczna tylko część dostępna jest dla turystów (oświetlony tunel ma około 900 m długości), posiada trzy główne tunele: Ramo Nord, Ramo Di Mezzo i Ramo Sud, z których wszystkie ostatecznie zalane są wodą morską[1][2]. Tunel Ramo Nord z uwagi na długi obszar dostępny suchą nogą jest otwarty dla turystów, można tu zobaczyć wiele rodzajów nacieków jaskiniowych w tym stalaktytów, stalagmitów i stalagnatów. Na ścianach jaskini można zaobserwować na różnych wysokościach liczne otwory po małżach oraz poziome wyżłobienia będące dowodem na zmianę poziomu morza[6]. Dodatkowo na ścianach jaskini można oglądać petroglify powstałe w neolicie[3].
Jaskinia otwarta jest dla turystów od stycznia do października[7][8].
