Granatnik lekki wz. 1983

Granatnik lekki wz.1983

Państwo	Polska
Dane techniczne
Kaliber	40 mm
Wymiary
Długość	395 mm (z kolbą złożoną) 670 mm (z kolbą rozłożoną)[1]
Wysokość	200 mm[1]
Szerokość	95 mm[1]
Masa
broni	2,3 kg[1]
Inne
Szybkostrzelność teoretyczna	8 strz./min[1]

Granatnik lekki wz. 1983 – 40 mm polski granatnik lekki^[1].

Występuje jako indywidualna broń jednostrzałowa służąca do zwalczania środków ogniowych i nieopancerzonego sprzętu wojskowego oraz siły żywej nieprzyjaciela ogniem płasko– i stromotorowym. Jest to rozwinięta konstrukcja 40 mm granatnika wz. 1974^[1].

Zbudowany jest z lufy z komorą zamkową, zamka odchylnego, mechanizmu napinająco-spustowego, zespołu ryglującego, mechanizmu zabezpieczającego, celownika i kolby składanej^[1]. Strzela się z niego 40 mm nabojami bojowymi NGO-74 z pociskiem odłamkowym, nabojami NGC z pociskiem ćwiczebnym (błyskowo-dymnym), oraz nabojami NGB z pociskiem balistycznym. W wyposażeniu granatnika znajduje się futerał, torba w której przenosi się 10 nabojów oraz przybory do obsługi broni^[1].

Przypisy

1. Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 79.

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 79. ISBN 83-86028-01-7.