Giovanni Paolo Lomazzo (Gian Paolo Lomazzo, ur. 26 kwietnia 1538 w Mediolanie, zm. 13 lutego 1600 tamże) – włoski malarz, rytownik i pisarz[2].
Jego rodzina pochodziła z Lomazzo[3]. Reprezentował manieryzm. Jest autorem malowideł w kościele San Marco w Mediolanie(inne języki)[2]. W 1571 roku stracił wzrok w wypadku[4].
W 1560 roku napisał manuskrypt Libro dei sogni (pol. Marzenia i dysputy)[5]. Dzieło to nie zostało opublikowane[6]. W 1584 roku opublikował Trattato dell’arte della pittura (pol. Traktat o sztuce malowania)[4]. Siedmiotomowe dzieło było w XVI wieku najobszerniejszym traktatem poświęconym sztuce[3]. W 1590[7] lub 1591[2] wydał Idea del tempio della pittura[3].
W swojej twórczości pochlebnie wyrażał się o Leonardzie da Vinci i jego uczniach. Osobiście znał Francesca Melziego, ucznia Leonarda da Vinci, następnie wykonawcę jego testamentu. Dzięki Lomazzie zachowały się informacje o rękopisach, które zaginęły na przestrzeni lat. Jako pierwszy otwarcie mówił, że Leonardo było osobą homoseksualną. Zebrane przez niego informacje nie były wolne od błędów (np. błędnie podaje, że Mona Lisa i Gioconda stanowią dwa różne dzieła)[4].
Sprzeciwiał się renesansowemu pojmowaniu malarstwa jako nauki[2].
Przypisy
Bibliografia
- Walter Isaacson: Leonardo da Vinci. Kraków: Insignis Media, 2019. ISBN 978-83-66071-41-4.
- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
- Janusz Stanisław Pasierb. Problemy ideowe i formalne pomorskich i wielkopolskich przedstawień „Koronacji Madonny” w XVII wieku. „Studia Theologica Varsaviensia”. 1/2, 1963.
