PROFILBARU.COM

Gieorgij Florow
	; Rosyjski znaczek pocztowy upamiętniający nadanie nazwy flerow pierwiastkowi 114
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1913 ; Rostów nad Donem
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1990 ; Moskwa
Zawód, zajęcie	fizyk jądrowy
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gieorgij Nikołajewicz Florow (także Flerow^[1]; ros. Георгий Николаевич Флёров; ur. 17 lutego^?/2 marca 1913 w Rostowie n. Donem, zm. 19 listopada 1990 w Moskwie) – radziecki fizyk, profesor, członek Rosyjskiej Akademii Nauk.

Życiorys

Ukończył Państwowy Uniwersytet Politechniczny w Sankt Petersburgu, początkowo prowadził prace w dziedzinie fizyki jądrowej, uzyskując w 1940 r. poważny sukces, gdy wspólnie z K. A. Pietrzakiem stwierdził samorzutne rozszczepienie jąder uranu. Jego list do Stalina miał przekonać dyktatora do potrzeby podjęcia badań nad bombą atomową. W 1943 r. Florow stał się członkiem grupy radzieckich fizyków pracujących nad tą bronią. Był pracownikiem Instytutu Energii Atomowej im. I. Kurczatowa i wieloletnim dyrektorem Laboratorium Reakcji Jądrowych Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej. Jego prace obejmowały również zagadnienia z dziedziny energetyki jądrowej, promieniowania kosmicznego, syntezy ciężkich pierwiastków.

Zespół Florowa wytworzył cztery syntetyczne pierwiastki chemiczne: nobel (1956/63), rutherford (1964), lorens (1965) i dubn (1968)^[2]. Na cześć uczonego pierwiastek o liczbie atomowej 114 nazwano flerowem^[3].

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (29 października 1949)
Order Lenina (dwukrotnie, 29 października 2949 i 1 marca 1983)
Order Rewolucji Październikowej (1 marca 1979)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Nagroda Leninowska (1967)
Nagroda Stalinowska (dwukrotnie, 1946 i 1949)
Nagroda Państwowa ZSRR (1975)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie, 4 stycznia 1954, 27 marca 1954 i 17 września 1975)
Order Czerwonej Gwiazdy (10 czerwca 1945)
Order Za Zasługi Naukowe I klasy (Rumunia, 1976)

I medale.

↑ Flerow Gieorgij N., [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-11-05] .
↑ John Emsley: Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 655-656. ISBN 0-19-960563-7.
↑ D. Rabinovich. Welcome Home, Flerovium!. „Chemistry International”. 35 (4), 2013. ISSN 0193-6484. [dostęp 2016-08-01]. (ang.).