Św. Germana Cousin (Germana z Pibrac) (ur. 1579 w Pibrac we Francji – zm. 1601 tamże) – francuskaświęta, dotknięta wrodzonym paraliżem i bezwładem prawej ręki[1], urodziła się z gruźlicą węzłów chłonnych tzw. skrofuły.
Życiorys
Germana od najmłodszych lat cierpiała na skrofuły. Choroba objawiała się opuchniętą szyją i ropieniami na policzkach. Miała ona także wpływ na kości i stawy, przez co pojawiały się obrzęk i otwarte rany w tamtych okolicach[2]. Dziewczyna wcześnie straciła matkę. Ojciec szybko postanowił o ponownym ożenku. Macocha Germany źle traktowała dziewczynę, a ze względu na jej wygląd spowodowany chorobą kazała jej wynieść się z domu. Odtąd dziewczyna mieszkała w oborze wraz z owcami, które wypasała. Do jedzenia otrzymywała kawałek czerstwego chleba. Wszystkie te przykrości znosiła z godnością i cierpliwością[2].
Codziennie wybierała się na wypas owiec, które pozostawiała same na polanie, a ona wybierała się do pobliskiego kościoła na mszę świętą. Zwierzęta nigdy nie opuściły wyznaczonego miejsca, co wzbudzało zdumienie wśród mieszkańców Pibrac[3].
Święta zmarła mając dwadzieścia dwa lata. Uznaje się, że śmierci Germany towarzyszyła wizja orszaku świętych dziewic, z którymi młoda dziewczyna weszła do nieba[3]. Po upływie pół wieku odkryto, że jej ciało nie uległo rozkładowi. Zostało wówczas wystawione na widok publiczny. Miały miejsce w jego pobliżu liczne cuda, co stało się przyczyną wielkiego kultu świętej Germany[1]. Została kanonizowana przez papieżaPiusa IX w 1867 roku[1].
