George John Malcolm[1] (ur. 28 lutego 1917 w Londynie, zm. 10 października 1997 tamże[2]) – brytyjski klawesynista, pianista i pedagog muzyczny.
Życiorys
W wieku 7 lat został chórzystą Royal College of Music w Londynie[1][2]. Studiował muzykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Oksfordzkim[2] (1934–1937[1]), pobierał też lekcje gry na fortepianie u Herberta Fryera[1][2]. W czasie II wojny światowej kierował orkiestrą wojskową RAF[1][2]. Po zakończeniu wojny zaczął występować jako klawesynista-solista[1][2]. Od 1947 do 1959 roku był dyrektorem muzycznym Katedry Westminsterskiej[1][2]. W latach 1962–1966 kierował zespołem muzycznym Philomusica of London, wykonującym muzykę barokową[1][2]. Od 1965 do 1967 roku gościnnie dyrygował BBC Scottish Symphony Orchestra[1][2].
Wykonywał głównie muzykę z okresu XVI–XVIII wieku[2], swoją działalnością przyczynił się do odrodzenia zainteresowania muzyką baroku[2]. W 1965 roku otrzymał tytuł komandora Orderu Imperium Brytyjskiego[1]. Benjamin Britten zadedykował mu swoją Missa brevis z 1959 roku[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2246. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 48. ISBN 83-224-0656-8.
