Gazeta Robotnicza

Gazeta Robotnicza

Wydanie z 31 marca 1947 (Katowice)
Państwo	Cesarstwo Niemieckie  Polska  Polska
Adres	Berlin, Katowice
Język	polski
Pierwszy numer	3 stycznia 1891
Ostatni numer	1948

Gazeta Robotnicza – czasopismo powołane do życia w Berlinie 3 stycznia 1891 roku przez polskich socjalistów działających w socjaldemokracji niemieckiej (SPD). Jako redaktor sygnowany był Władysław Kurowski, a po jego śmierci od lipca 1892 Franciszek Morawski. Gazetę redagowali również Ignacy Daszyński, Stanisław Grabski i Stanisław Przybyszewski^[1].

Historia

Ukazywał się ze zmiennym podtytułem, na początku: „Organ partii socjalno-demokratycznej”, od 7 lutego 1891 – „Organ socjalistów polskich”. Od 1901 – „Pismo poświęcone sprawom polskim ludu pracującego w zaborze pruskim. Organ Polskiej Partii Socjalistycznej”.

Od 1901 roku redakcja została przeniesiona do Katowic. W 1907 pismo miała 800 prenumeratorów na Śląsku, a w 1910 nakład wynosił 6000 egzemplarzy, w tym 3000 prenumeratorów.

W dwudziestoleciu międzywojennym organ Okręgowego Komitetu PPS Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego (w 1928 redaktorem naczelnym „GR” został Henryk Sławik), wychodziła także po wojnie.

Przypisy

1. KrystynaK. Kolińska KrystynaK., Stachu : jego kobiety, jego dzieci, wyd. 2, Warszawa: Książka i Wiedza, 1994, ISBN 83-05-12658-7, OCLC 30959800 . Brak numerów stron w książce, s. 51

Linki zewnętrzne

• Numery czasopisma w bibliotece Polona

Zobacz też

• „Gazeta Wrocławska” – dziennik wydawany we Wrocławiu, w latach 1948–1990 jako „Gazeta Robotnicza”

Encyklopedie internetowe (periodyk):

• PWN: 3904433