PROFILBARU.COM

Gael García Bernal
	; Gael Garcia Bernal (2015)
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1978 ; Guadalajara, Meksyk
Zawód	aktor, reżyser, producent filmowy
Lata aktywności	od 1989
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gael García Bernal (ur. 30 listopada 1978 w Guadalajarze) – meksykański aktor filmowy i telewizyjny^[1]. Laureat Złotego Globu dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu jako Rodrigo De Souza, nowy dyrygent New York Symphony w serialu Mozart in the Jungle^[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Guadalajarze^[3] w Jalisco jako syn meksykańskiej pary aktorskiej – Patricii Bernal, byłej modelki, i José Angela Garcíi, reżysera^[4]. Dorastał wraz z siostrą Tamarą i bratem Dario wychowywany przez ojczyma Sergio Yasbeka w kulturze katolickiej. Po raz pierwszy pojawił się na scenie jako dziewięciomiesięczny niemowlak w roli narodzonego Jezusa w widowisku bożonarodzeniowym. Od jedenastego roku życia występował z rodzicami w teatrze. Mając 11 lat zadebiutował na małym ekranie w meksykańskiej telenoweli Televisa Teresa (1989–1991). Na planie hiszpańskiej telenoweli El Abuelo y Yo (1992) poznał swojego najlepszego przyjaciela Diego Lunę. Po rozwodzie swoich rodziców, mając siedemnaście lat zdecydował rozpocząć karierę aktorską. Uczęszczał do International Baccalaureate^[5].

Kariera

W wieku osiemnastu lat zagrał postać nieśmiałego roznosiciela mleka w nominowanej do nagrody Oscara 16-minutowej komedii Dobra mina do złej gry (De tripas, corazón, 1996). W 1999 wyjechał do Londynu, gdzie dorabiał jako kelner, model i murarz. W latach 1999–2001 studiował w jednej z najbardziej renomowanych szkół aktorskich The Central School of Speech and Drama na Uniwersytecie Londyńskim^[6].

Drogę do międzynarodowej kariery otworzyła mu kreacja Octavio, który zarabia, wystawiając swojego rottweilera do nielegalnych walk psów, a zebrane pieniądze chce przeznaczyć na ucieczkę z żoną swojego brata w mrocznym dramacie Amores perros (2000), za którą odebrał meksykańską nagrodę Srebrnego Ariela i Srebrnego Hugo na MFF w Chicago^[7].

Międzynarodowy sukces zawdzięcza roli 17-letniego Julio Zapaty, który wraz z przyjacielem wyrusza w przesyconą erotyzmem podróż z dojrzałą kobietą w dramacie I twoją matkę też (Y Tu Mamá También, 2001), która przyniosła mu Nagrodę im. Marcello Mastroianniego dla najlepszego debiutu aktorskiego na 58. MFF w Wenecji i latynoską nagrodę kinową MTV.

W hiszpańskiej komedii Boskie jak diabli (Sin noticias de Dios, 2001) zagrał postać Lucyfera Jacka Devenporta, doradcy i wysłannika piekła, szefa agentki specjalnej. W czerwcu 2002 został uznany za jednego z 25 najpiękniejszych ludzi świata hiszpańskiej edycji magazynu „People”^[8].

Za rolę tytułowego młodego katolickiego księdza, który złamał prawo kanoniczne i wdał się w romans z nastolatką, która zachodzi z nim w ciążę, a on organizuje dla niej aborcji w kontrowersyjnym melodramacie Zbrodnia ojca Amaro (El Crimen del padre Amaro, 2002) opowiadającym o korupcji, uprawianiu nierządu oraz kontraktach z handlarzami narkotyków wśród katolickich księży otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora od Związku Meksykańskich Dziennikarzy Filmowych, tytuł najbardziej obiecującego aktora od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Chicago oraz meksykańską nagrodę kinową MTV.

W melodramacie Kropka nad i (Dot the I, 2003) wcielił się w postać namiętnego Brazylijczyka. Swój wszechstronny talent aktorski ujawnił raz jeszcze w budzącym kontrowersje thrillerze noir Pedro Almodóvara Złe wychowanie (La Mala educación, 2004), gdzie zagrał aż trzy role – Ángela, Juana i transwestyty enfant terrible – piękną Zaharę, zdobywając nagrodę Chlotrudis w Massachusetts. W dramacie Dzienniki motocyklowe (Diarios de motocicleta, 2004) jego bohater to młody Argentyńczyk Ernesto 'Che' Guevara de la Serna, który w 1952 roku wyruszają na poszukiwanie prawdziwego oblicza Ameryki Łacińskiej. Postać Che Guevary odtworzył po raz pierwszy w filmie telewizyjnym Fidel – Legenda (Fidel, 2002).

Przewodniczył jury Złotej Kamery na 63. MFF w Cannes (2010). Zasiadał również w jury konkursu głównego na 67. MFF w Cannes (2014).

Życie prywatne

Spotykał się z Cecilią Suárez (2001–2003) i Natalie Portman (2003–2006)^[9].

Angażował się w programy zapobiegające rozprzestrzenianiu się epidemii AIDS na świecie, walczył z polityką imigracyjną Stanów Zjednoczonych w stosunku do Meksyku i popiera międzynarodową akcję humanitarną Oxfam, pomagającą krajom rozwijającym się.

Od 2008 do września 2014 był związany z argentyńską aktorką Dolores Fonzi. Poznali się na planie Vidas privadas w 2001. Z tego związku ma syna Lázaro (ur. 8 stycznia 2009 w Madrycie, w Hiszpanii) i córkę Libertad (ur. 4 kwietnia 2011 w Buenos Aires w Argentynie).

Opisał siebie jako „kulturowo - katolika, ale duchowo - agnostyka”^[10].