26 czerwca 1970 kluby ZUS „Polonia” Gdańsk, RKS Stocznia Północna i Sportowy Klub Spółdzielni Mieszkaniowej „Przymorze” utworzyły Robotniczy Klub Sportowy „Stoczniowiec” Gdańsk wspierany przez przedsiębiorstwa przemysłu stoczniowego z terenu Gdańska. Jednym z efektów wspólnego działania przy zaangażowaniu stoczniowców było przejęcie i zakończenie w grudniu 1972 budowy hali sportowo widowiskowej Olivia. Stoczniowy Klub, którego siedziba znajdowała się na stadionie piłkarskim przy ul. Marynarki polskiej, posiadał sekcje: piłki nożnej, hokeja na lodzie, piłki siatkowej, boksu, kajakową, wioślarską, podnoszenia ciężarów, brydża sportowego oraz sekcję łyżwiarstwa figurowego. Wielosekcyjny klub, który wychował wielu mistrzów Polski, medalistów mistrzostw świata i olimpijczyków przetrwał do 1992[2].
Do początku lat 90. klub składających się z 10 sekcji, w miejsce którego powołano odrębne i samodzielne kluby[3].
W lipcu 1992 Konferencja Delegatów Klubu podjęła uchwałę o podziale klubu i tak powstały nowe kluby: Polonia z piłką nożną, Szpicgat z sekcją kajakową, DRAKKAR z sekcją wioślarską, Atleta z sekcją podnoszenia ciężarów, a w RKS Stoczniowiec pozostały: hokej na lodzie (reaktywowany w 2020 Stoczniowiec Gdańsk), łyżwiarstwo figurowe, piłka siatkowa, boks i brydż sportowy. Prezesem klubu został Marek Kostecki. W wyniku dalszych koniecznych zmian w klubie zlikwidowano sekcję boksu, brydża sportowego i piłki siatkowej[2].
W 2000 Robotniczy Klub Sportowy „Stoczniowiec” Gdańsk zmienił nazwę na Gdański Klub Sportowy „Stoczniowiec” w Gdańsku[2].
W 2006 powołano sekcję jazdy szybkiej na lodzie na torze krótkim – short track[2].
↑Beata Dziadura, Powstanie i rozwój oraz ważniejsze osiągnięcia sportowe Gdańskiego Klubu Wioślarskiego "Drakkar" w latach 1974-2004, w: Z dziejów wioślarstwa w Polsce. Materiały z sesji popularno-naukowej odbytej 15 października 2004 w Poznaniu. Warszawa 2005, ISBN 83-916217-1-5
