Rodzaj fletu o znacznych rozmiarach[1], średnio od 1,5 do 2 metrów (największy znany egzemplarz mierzy 4 metry). Pochodzi z terenów zwanych Podpolaniem, tj. z otoczenia masywu górskiego Polany w środkowej Słowacji, leżącego na wschód od Zwolenia i Bańskiej Bystrzycy. Głównym ośrodkiem produkcji fujar pozostaje dziś rejon miasta Detva.
Fujara pasterska wykonywana jest zazwyczaj z drewna bzu czarnego powlekanego olejem lnianym i składa się z:
części zasadniczej (o średnicy do 5 cm), w jej dolnej części znajdują się trzy otwory palcowe;
łącznika,
części dodatkowej z ustnikiem (o średnicy do 3 cm).
Fujara pasterska nierzadko jest misternie zdobiona, zazwyczaj ornamentem roślinnym.
Gra na instrumencie wymaga przybrania postawy stojącej. Opiera się w głównej mierze na mikrotonach i przegłosach wydobywanych przy pomocy specjalnych technik gry, wśród których najbardziej charakterystyczną jest tzw. rozfuk.
↑Polska nazwa stosowana m.in. przez muzycznych profesjonalistów w celu odróżnienia od innych instrumentów o podobnej nazwie.
↑W Polsce nazwa używana tylko w jednoznacznych kontekstach.
Przypisy
↑AnnaA.NacherAnnaA., MarekM.StyczyńskiMarekM., Ucho jaka. Muzyczne podróże od Katmandu do Santa Fe, Kraków: Bezdroża, 2003, ISBN 83-918869-3-X, OCLC69513066. Brak numerów stron w książce