Friedrich Julius Stahl urodził się w rodzinie żydowskiej, jednak w wieku 17 lat przyjął chrześcijaństwo. Studiował nauki prawne w Würzburgu, Heidelbergu i Erlangen. W 1832 r. został profesorem uniwersytetu w Erlangen, tego samego roku profesorem uniwersytetu w Würzburgu, a w 1840 r. – uniwersytetu w Berlinie. Został też wysoko postawionym członkiem władz krajowego Kościoła protestanckiego. Jego talent parlamentarny sprawił, że szybko stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli nurtu konserwatywnego w sprawach państwowych i kościelnych. Swoim poglądom dał wyraz w dziele Die Philosophie des Rechts. Był przeciwnikiem demokracji i monarchistą, głosił hasło „Nie większość, lecz autorytet”. W dziele Die Kirchenverfassung nach Lehre und Recht der Protestanten opowiadał się za episkopalnym modelem Kościoła. Sprzeciwiał się odgórnie narzuconej unii kościelnej, co wyraził w dziele Die lutherische Kirche und die Union.
Dzieła
Die Philosophie des Rechts nach geschichtlicher Ansicht. – Band 1: Genesis der gegenwärtigen Rechtsphilosophie. – Band 2 und 3: Christliche Rechts- und Staatslehre. Erste und zweite abtheilung: Heidelberg, im Verlag der akademischen Buchhandlung J.C.B. Mohr (1830, 1833, 1837).
Die Kirchenverfassung nach Lehre und Recht der Protestanten (Erlangen 1840)
Über Kirchenzucht (Berlin 1845)
Das monarchische Prinzip (Heidelberg 1845)
Der christliche Staat (Berlin 1847)
Die Revolution und die konstitutionelle Monarchie (Berlin 1848)
Was ist Revolution? (Berlin 1852)
Der Protestantismus als politisches Prinzip (Berlin 1853)
Die katholischen Widerlegungen (Berlin 1854)
Wider Bunsen (Berlin 1856)
Die lutherische Kirche und die Union (Berlin 1859)
Bibliografia
Rudolph Kögel, Stahl, Friedrich Julius, [w:] New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge, t. XI. Baker Book House, Grand Rapids 1953, s. 61.
