František Trávniček (ur. 17 sierpnia 1888 w Spešovie, zm. 6 czerwca 1961 w Brnie[1]) – czeski językoznawca, bohemista i slawista[1].
Poświęcił się wieloaspektowym badaniom języka czeskiego. Początkowo zajmował się dialektologią i gramatyką historyczną, później zainteresował się problematyką języka standardowego. Poruszał zagadnienia z zakresu fonetyki, ortografii i ortoepii, dydaktyki języka czeskiego, normatywistyki, stylu artystycznego oraz slawistyki[2].
Studiował bohemistykę oraz slawistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze. W 1920 r. uzyskał habilitację. Od 1921 r. był profesorem nadzwyczajnym uniwersytetu w Brnie, w 1927 r. objął stanowisko profesora zwyczajnego. Od 1952 r. był akademikiem Czechosłowackiej Akademii Nauk[2].
Wybrana twórczość
- Studie o českém vidu slovesném (1923)
- Moravská nářečí (1926)
- Jazyk a národ (1930)
- Historická mluvnice československá (1935)
- O jazyce naší nové prózy (1954)
Przypisy
