Jako pierwszy człowiek w historii zdobył trzy złote medale olimpijskie w biegu sztafetowym, za każdym razem poprawiając lub wyrównując rekord świata. Podczas amerykańskich kwalifikacji przed igrzyskami olimpijskimi w 1928 zwyciężył w biegu na 100 metrów zostawiając w pokonanym polu m.in. Charliego Paddocka. Został również mistrzem USA (AAU) na tym dystansie[2]. Na igrzyskach w Amsterdamie zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów, zaś w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył złoty medal (Wykoff biegł na pierwszej zmianie, a po nim James Quinn, Charles Borah i Henry Russell). Sztafeta w finale wyrównała rekord świata wynikiem 41,0 s[1][3].
Od 1929 Wykoff studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Został akademickim mistrzem USA (NCAA) na 100 jardów w 1930 i 1931[4], akademickim mistrzem IC4A w 1930, 1931 i 1932[5] oraz mistrzem USA (AAU) na tym dystansie w 1931[2]. W maju 1930 ustanowił rekord świata w biegu na 100 jardów wynikiem 9,4 s. W 1931 był członkiem sztafety 4 × 110 jardów, która w barwach Uniwersytetu Południowej Kalifornii pobiła rekord świata czasem 40,8 s[6].
.jpg)
