Franciszek Błażej

Franciszek Błażej
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 października 1907
Nosówka, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1 marca 1951
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1929–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

84 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Franciszek Błażej po aresztowaniu przez MBP 1947
Popiersie Franciszka Błażeja w ramach Pomnika Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie

Franciszek Błażej ps. Tadeusz, Poleski, Roman, Bogusław (ur. 27 października 1907 w Nosówce, zm. 1 marca 1951 w Warszawie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej oraz WiN.

Życiorys

Syn z rodziny chłopskiej Łukasza i Marii z Kalandyków. Mieszkał w Krakowie. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie. 7 sierpnia 1932 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych skierował do 84 pułku piechoty w Pińsku na stanowisko dowódcy plutonu[1]. 1 marca 1935 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W marcu 1939 roku dowodził 4 kompanią strzelecką, a w czasie kampanii wrześniowej 1 kompanią ckm w macierzystym pułku.

Od roku 1939 w konspiracji, początkowo jako oficer szkoleniowy, potem jako oficer operacyjny Inspektoratu Rzeszów Armii Krajowej. W nocy z 7 na 8 października 1944 roku wziął udział w akcji odbijania więźniów z Zamku Lubomirskich w Rzeszowie. W 1945 roku działał w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość, kierował działem propagandy Obszaru Południowego WiN, a od grudnia 1946 do aresztowania w październiku 1948 roku jego prezesem. Wydawał konspiracyjne ulotki i broszury, współredagował „Orła Białego”.

Aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego 2 września 1947 roku. Poddany wraz z pozostałymi członkami IV ZG (Józef Batory, Karol Chmiel, Łukasz Ciepliński, Mieczysław Kawalec, Adam Lazarowicz i Józef Rzepka) okrutnemu trzyletniemu, śledztwu nadzorowanemu przez NKWD, w którym był torturowany. 14 października 1950 roku Wojskowy Sąd Rejonowy pod przewodnictwem płk. Aleksandra Wareckiego skazał go po dziewięciodniowym pokazowym procesie (nr spr. R.Warszawa Sr. 1099/50) na podstawie art. 86 § 2 KKWP 7 Dekr. na czterokrotną karę śmierci[3]. Został zabity strzałem w tył głowy 1 marca 1951 roku. Wyrok śmierci wykonał kat UB Aleksander Drej. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze „Na Łączce”.

Odznaczenia, upamiętnienia

1 marca 2010 roku, wraz z trójką innych żołnierzy wyklętych straconych tego samego dnia co on, Józefem Batorym, Mieczysławem Kawalcem i Adamem Lazarowiczem, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[4][5].

1 marca 2013 roku z okazji obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak awansował go pośmiertnie na stopień majora[6][7].

W ramach odsłoniętego 17 listopada 2013 roku Pomnika Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie zostało ustanowione popiersie Franciszka Błażeja[8][9][10][11].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1932 roku, s. 343, 351, 358.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 12.
  3. ↑ Księga najwyższego wymiaru kary. W: Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Warszawa: ABC Future, 2000.
  4. ↑ M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 461
  5. ↑ Ordery dla Żołnierzy Wyklętych straconych 1 marca 1951 r.. prezydent.pl, 2010-03-01. [dostęp 2012-05-11].
  6. ↑ Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. wp.mil.pl, 1 marca 2013. [dostęp 2013-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-26)].
  7. ↑ Pośmiertne awanse dla Żołnierzy Wyklętych.
  8. ↑ Pułkownik Łukasz Ciepliński i jego żołnierze mają swój pomnik w Rzeszowie. umwp.podkarpackie.pl, 17 listopada 2013. [dostęp 2014-06-13].
  9. ↑ Pomnik żołnierzy wyklętych w Rzeszowie. tvp.pl, 17 listopada 2013. [dostęp 2014-06-13].
  10. ↑ W Rzeszowie odsłonięto pomnik płk. Łukasza Cieplińskiego [WIDEO]. nowiny24.pl, 2013-11-17. [dostęp 2014-06-13]. (pol.).
  11. ↑ Odsłonięcie pomnika prezesa IV Zarządu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” płk. Łukasza Cieplińskiego. pomniksmolensk.pl, 2013-11-19. [dostęp 2014-06-13]. (pol.).

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!