PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	15 listopada 1722
Konsekrator	Pietro Francesco Orsini de Gravina
Konsekrowani biskupi
Pietro Abbondio Battiloro	1724
Gaetano de Paulis	1726
Lazzaro Sangiovanni	1729
Francesco Antonio Leonardis	1733
Francesco Agnello Fragianni	1733
Egidio Antonio Isabelli	1735
Giuseppe Campanile	1737
Domenico Angelo de Pace	1739
Domenico Anelli	1739
Współkonsekrowani biskupi
Domenico Rossi	1724
Domenico Antonio Manfredi	1724
Giovanni Battista Chiappé	1724
Bartolomeo Pucci Franceschi	1724
Antonio Fonseca	1725
Vincenzo Maria d’Aragona	1725
Francesco Federico Giordani	1725
Giovanni Battista Gamberucci	1725
Giusto Fontanini	1725
Valerio Bellati	1725
Benedetto De Luca	1725
Placido Pezzancheri	1726
Carlo Francesco Airoldi	1726
Giovanni Ghirardi	1726
Nicola Jorio	1726
Nicolas Gervaise	1726
Cherubino Tommaso Nobilione	1726
Nicolas-Xavier Santamarie	1726
Giovanni Pietro Faccolli	1726
Łukasz Krzysztof Wielewiejski	1726
Girolamo Maria Allegri	1726
Giovanni Minotto Ottoboni	1726
Nicola Saverio Albini	1727
Bernard-Antoine Pizzella	1727
Maffeo Niccolò Farsetti	1727
Giovanni Todone	1727
Giovanni Silvio Nicola	1727
Giovanni Battista Rotario da Pralormo	1727
Clemens August Maria von Bayern	1727
Cristoforo Lorenzo Baratta	1727
Jacques Rambert	1727
Raimundo Rubí	1727

Francesco Antonio Finy
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1669 ; Minervino Murge
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1743 ; Neapol
	Biskup Avellino
Okres sprawowania	1722–1726
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	31 maja 1692
Sakra biskupia	15 listopada 1722
Kreacja kardynalska	9 czerwca 1726; Benedykt XIII
Kościół tytularny	S. Maria in Via; S. Sisto; S. Maria in Trastevere; S. Pietro in Vincoli

Francesco Antonio Finy (ur. 6 maja 1669 w Minervino Murge, zm. 5 kwietnia 1743 w Neapolu) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 6 maja 1669 roku w Minervino Murge, jako syn Angela Finy’ego i Cinzii Troisi^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. 31 maja 1692 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. 6 lipca 1722 roku został wybrany biskupem Avellino, a 15 listopada przyjął sakrę^[2]. Dwa lata później został tytularnym arcybiskupem Damaszku, a w 1726 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Avellino. 9 czerwca 1726 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. W 1727 roku został asystentem Tronu Papieskiego^[1]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 26 stycznia 1728 roku i nadano mu kościół tytularny Santa Maria in Via^[2]. Zmarł 5 kwietnia 1743 roku w Neapolu^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d Francesco Antonio Finy. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-05-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Francesco Antonio Finy. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-05-01]. (ang.).