Jean Frédéric Bazille (ur. 6 grudnia 1841 w Montpellier, zm. 28 listopada 1870 w Beaune-la-Rolande) – francuski malarz impresjonista[1]. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety[2].
Urodził się w Montpellier w średniozamożnej rodzinie protestanckiej[1]. Jego ojciec, Gaston Bazille, zajmował się handlem winem[2].
W 1859 r. Bazille podjął studia medyczne[1], w 1862 r. przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował naukę medycyny[2]. W tym samym roku został przyjęty na naukę do pracowni malarskiej Charles’a Gleyre’a[2]. Tam poznał Renoira. Po zdaniu końcowych egzaminów medycznych w 1864 r. zajął się wyłącznie malarstwem. Przyjaźnił się z Monetem, Sisleyem i Manetem, których często wspierał materialnie. Poległ w czasie wojny francusko-pruskiej w 1870 r. w bitwie pod Beaune-la-Rolande[1].
Twórczość Baziille`a stanowi ogniwo pośrednie pomiędzy realizmem Gustave’a Courbetaa a dojrzałym impresjonizmem[1].
Znane prace
-
Autoportret 1865
-
Zebranie rodzinne, 1867
-
Toaleta
-
Różowa suknia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Dominika, Frederic Bazille [online], Encyklopedia malarstwa - MagazynSztuki.pl, 23 marca 2012 [dostęp 2023-06-21] (pol.).
- ↑ a b c d O. północy wO. Paryżu O. północy wO., Frederic Bazille [online], O północy w Paryżu, 20 października 2014 [dostęp 2023-06-21] (pol.).
Bibliografia
- Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 69. ISBN 83-213-4157-8.
- Od Maneta do Pollocka. Słownik malarstwa nowoczesnego. Warszawa: Arkady, 1973, s. 22-23.
Linki zewnętrzne
Ogólne |
|
---|
Sztuki plastyczne | |
---|
Muzyka | |
---|
Literatura | |
---|
Film | |
---|