Formuła E Sezon 2017/2018

Sezon 2017/2018 Mistrzostw Formuły E

Jean-Éric Vergne – mistrz świata kierowców
Inauguracja	2 grudnia
Zakończenie	15 lipca
Liczba wyścigów	12
Mistrzowie
Kierowcy	Jean-Éric Vergne
Zespoły	Audi Sport ABT Schaeffler
Poprzedni sezon • Następny sezon

Sezon 2017/2018 Formuły E^[1] – czwarty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 2 grudnia 2017 w Hongkongu, a zakończył się 15 lipca 2018 w Nowym Jorku. Tytuł mistrza świata kierowców zdobył Jean-Éric Vergne z ekipy Techeetah. Tytuł mistrza świata wśród zespołów po raz pierwszy zdobył zespół Audi Sport ABT Schaeffler. Sezon składał się z dwunastu wyścigów.

9 stycznia 2018, koncern ABB został sponsorem tytularnym serii, zmieniając nazwę serii FIA Formula E Championship na ABB FIA Formula E Championship^[1].

Sezon 2017/2018 był ostatnim sezonem, w którym zespoły używały samochodu Spark-Renault SRT_01E, gdyż od sezonu 2018/2019 kierowcy będą korzystać z nowego samochodu, który został zaprezentowany 30 stycznia 2018^[2].

Lista startowa

Zespół	Konstruktor	Samochód	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy
Audi Sport ABT Schaeffler	Spark-Audi[3]	Audi e-tron FE04[3]	M	1	Lucas Di Grassi[3]	1–12
				66	Daniel Abt[3]	1–12
DS Virgin Racing	Spark-Citroën	Virgin DSV-03	M	2	Sam Bird[4]	1–12
				36	Alex Lynn[4]	1–12
Panasonic Jaguar Racing	Spark-Jaguar	Jaguar I-Type II	M	3	Nelson Piquet Jr.[5]	1–12
				20	Mitch Evans[5]	1–12
Venturi Formula E Team	Spark-Venturi	Venturi VM200-FE-03	M	4	Edoardo Mortara[6]	1–8
					Tom Dillmann[7]	9, 11–12
				5	Maro Engel[6]	1–12
Dragon Racing	Spark-Penske	Penske EV-2	M	6	Neel Jani[8]	1–2
					José María López[9]	3–12
				7	Jérôme d’Ambrosio[10]	1–12
Renault e.Dams	Spark-Renault	Renault Z.E 17	M	8	Nicolas Prost[11]	1–12
				9	Sébastien Buemi[11]	1–12
NIO Formula E Team[12]	Spark-NIO	NextEV NIO Sport 003	M	16	Oliver Turvey[13]	1–11
					Ma Qinghua[14]	12
				68	Luca Filippi[13]	1–7, 9–12
					Ma Qinghua[15]	8
Techeetah	Spark-Renault	Renault Z.E 17	M	18	André Lotterer[16]	1–12
				25	Jean-Éric Vergne[16]	1–12
Mahindra Racing Formula E Team	Spark-Mahindra	Mahindra M4Electro	M	19	Felix Rosenqvist[17]	1–12
				23	Nick Heidfeld[17]	1–12
MS A&D Andretti Formula E	Spark-Andretti[18]	Andretti ATEC-03	M	27	Kamui Kobayashi[19][a]	1–2
					Tom Blomqvist[20]	3–8
					Stéphane Sarrazin[20]	9–12
				28	António Félix da Costa[21]	1–12

Zmiany wśród zespołów

Nazwy zespołów

• ABT Schaeffler Audi Sport zmienił nazwę na Audi Sport ABT Schaeffler, podkreślając większe zaangażowanie Audi.
• Faraday Future Dragon Racing skrócił nazwę i wrócił do poprzedniej nazwy.
• Zespół NextEV NIO Formula E skrócił i zmienił nazwę na NIO Formula E Team. Ponadto ekipa zmieniła licencję z chińskiej na brytyjską.
• Ekipa MS Amlin Andretti zmieniła nazwę na MS&AD Andretti Formula E^[22].

Zmiany wśród kierowców

Przed sezonem

• Kierowca GP2 i IndyCar, Luca Filippi dołączył do zespołu NIO, zastępując Nelsona Piqueta^[13].
• Nelson Piquet Jr. zastąpił Adama Carrolla w zespole Panasonic Jaguar Racing^[5].
• Mistrz serii GP3 z 2014 i zwycięzca 12-godzinnego wyścigu w Sebring z 2017, Alex Lynn zastąpił José Maríę Lópeza w ekipie DS Virgin Racing^[4].
• Mistrz Formuły Nippon z 2011 i mistrz World Endurance Championship z 2012, André Lotterer zajął miejsce Stéphane'a Sarrazina w ekipie Techettah.
• Mistrz Formuły 3 z 2010, Edoardo Mortara zasilił szeregi zespołu Venturi^[6]
• Tom Blomqvist został oficjalnie zastępcą Robina Frijnsa w zespole MS A&D Andretti Formula E^[23], jednak w pierwszych dwóch wyścigach jego miejsce zajął Kamui Kobayashi^[24].

W trakcie sezonu

• Neel Jani, po ePrix Hongkongu skupił się na startach w serii World Endurance Championship^[25]. Jego miejsce zajął José María López^[9].
• Kamui Kobayashi jeździł w pierwszych dwóch wyścigach z zespołem MS A&D Andretti ze względu na sponsora stajni^[24]. Po ePrix Hongkongu, partnerem zespołowym da Costy został Tom Blomqvist. Po ePrix Paryża opuścił zespół z powodu zobowiązań z ekipą BMW Team MTEK w serii World Endurance Championship. Jego miejsce zajął Stéphane Sarrazin^[20].
• Edoardo Mortara opuścił ePrix Berlina i ePrix Nowego Jorku, w związku z kolizją terminów wyścigów w serii DTM. Jego miejsce zajął Tom Dillmann^[7].
• Ma Qinghua na ePrix Paryża zastąpił Lukę Filippiego^[15]. Potem, w finałowym wyścigu o ePrix Nowego Jorku zastąpił Olivera Turneya, który złamał palec w treningu przed pierwszym wyścigiem^[14].

Zmiany w regulaminie

• Maksymalna moc podczas wyścigu została zwiększona z 170kW do 180kW^[26].
• Punkt za najszybsze okrążenie jest przydzielane kierowcy, który ukończył wyścig w pierwszej dziesiątce. Dzięki temu kierowcy, którzy nie ukończyli lub ukończyli wyścig poza dziesiątką, nie uzyskują punktu za najszybsze okrążenie.

Kalendarz

Runda	Data	Miasto	Tor	Schemat
1	2 grudnia 2017	Hongkong	Hong Kong Central Harbourfront Circuit
2	3 grudnia 2017
3	13 stycznia 2018	Marrakesz	Circuit International Automobile Moulay El Hassan
4	3 lutego 2018	Santiago	Santiago Street Circuit
5	3 marca 2018	Meksyk	Autódromo Hermanos Rodríguez
6	17 marca 2018	Punta del Este	Punta del Este Street Circuit
7	14 kwietnia 2018	Rzym	Circuto Cittadino dell'EUR
8	28 kwietnia 2018	Paryż	Paris Street Circuit
9	19 maja 2018	Berlin	Port lotniczy Berlin-Tempelhof
10	10 czerwca 2018	Zurych	Zürich Street Circuit
11	14 lipca 2018	Nowy Jork	Brooklyn Street Circuit
12	15 lipca 2018

Zmiany w kalendarzu

• W kalendarzu znalazły się nowe wyścigi: w Santiago, Rzymie i Zurychu. Wyścig w Zurychu jest pierwszym wyścigiem na terenie Szwajcarii od 1955^[27].
• Pierwotnie w kalendarzu znajdował się wyścig w São Paulo, zaplanowany na 17 marca 2018. Ze względu na prywatyzację Anhembi Park, władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019^[28]. Podczas posiedzenia Światowej Rady Sportów Motorowych FIA postanowiono, że miejsce São Paulo zajmie Punta del Este, gdzie ścigano się w pierwszych dwóch sezonach^[29].
• Pierwotnie w kalendarzu znajdowała się także podwójna runda w Montrealu, zaplanowana na 28 i 29 lipca 2018. Jednak runda w Kanadzie została odwołana przez nową burmistrz miasta, Valérie Plante, powołując się na rosnące koszty^[30]. Pod uwagę brano możliwość przeniesienia wyścigu do Birmingham lub na tor Norisring, ostatecznie jednak porzucono wyścig w Montrealu^[31].
• Wyścig w Monako nie odbył się w tym sezonie, ze względu na ich organizację co dwa lata.
• Ze względu na przebudowę w rejonie Puerto Madero nie odbył się wyścig w Buenos Aires^[32]. Do tej pory wyścig w stolicy Argentyny był jedynym wyścigiem, który był organizowany nieprzerwanie od początku serii.

Wyniki

Runda	Miasto	Pole position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca (kierowcy)	Zwycięzca (zespoły)	Wyniki
1	Hongkong	Jean-Éric Vergne	Jérôme d’Ambrosio[b]	Sam Bird	DS Virgin Racing	Wyniki
2	Felix Rosenqvist	Lucas Di Grassi[c]	Felix Rosenqvist[d]	Mahindra Racing
3	Marrakesz	Sébastien Buemi	Nelson Piquet Jr.	Felix Rosenqvist	Mahindra Racing	Wyniki
4	Santiago	Jean-Éric Vergne	Sam Bird	Jean-Éric Vergne	Techeetah	Wyniki
5	Meksyk	Felix Rosenqvist	Lucas Di Grassi	Daniel Abt	Audi Sport ABT Schaeffler	Wyniki
6	Punta del Este	Jean-Éric Vergne	José María López	Jean-Éric Vergne	Techeetah	Wyniki
7	Rzym	Felix Rosenqvist	Daniel Abt	Sam Bird	DS Virgin Racing	Wyniki
8	Paryż	Jean-Éric Vergne	Lucas Di Grassi	Jean-Éric Vergne	Techeetah	Wyniki
9	Berlin	Daniel Abt	Daniel Abt	Daniel Abt	Audi Sport ABT Schaeffler	Wyniki
10	Zurych	Mitch Evans	André Lotterer	Lucas Di Grassi	Audi Sport ABT Schaeffler	Wyniki
11	Nowy Jork	Sébastien Buemi	Felix Rosenqvist[e]	Lucas Di Grassi	Audi Sport ABT Schaeffler	Wyniki
12	Sébastien Buemi	Daniel Abt	Jean-Éric Vergne	Techeetah

Klasyfikacje

Punkty zostały przyznane dziesięciu najszybszym kierowcom w każdym wyścigu, zdobywcy pole position i kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie, według klucza:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	PP	NO
Punkty	25	18	15	12	10	8	6	4	2	1	3	1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Kierowcy

Poz.	Kierowca													Punkty
1	Jean-Éric Vergne	2	4	5	1	5	1	5	1	3	10	5*	1*	198
2	Lucas Di Grassi	17	14	NU	NU	9*	2	2*	2*	2	1*	1	2	144
3	Sam Bird	1	5	3	5	17	3	1	3	7	2	9	10	143
4	Sébastien Buemi	11	10	2*	3*	3*	NU	6	5*	4*	5*	3*	4*	125
5	Daniel Abt	5*¹	DSQ*	10*	Ret*	1	14*	4*	7*	1*	13*	2*¹	3*	120
6	Felix Rosenqvist	14	1¹	1	4	NU*	5*	NU	8	11*	15	14	5	96
7	Mitch Evans	12	3	11	7	6	4	9	15	6	7	NU	6	68
8	André Lotterer	DSQ	13	NU	2	13	12	3	6	9	4	7	9	64
9	Nelson Piquet Jr.	4	12	4	6	4	NU	NU	NU	12	NU	NU	7	51
10	Oliver Turvey	16	6	NU	14	2	7	12	9	5	9	NW	–	46
11	Nick Heidfeld	3	16	7	NU	NU	NU	16	11	10	6	6	8	42
12	Maro Engel	13	7	12	NU	16	10	8	4	8	11	8	NU	31
13	Edoardo Mortara	7	2	17†	13	8	17	10	13	–	NU	–	–	29
14	Jérôme d’Ambrosio	NS	15	15	8	11	9	7	12	19	3	13	NU	27
15	António Félix da Costa	6	11	14	9	7	11	11	NU	15	8	11	15	20
16	Alex Lynn	8	9	9	NU	10	6	NU	14	16	16	NU	14	17
17	José María López	–	–	6	NU	12	8	17†	10	18	12	NU	NU	14
18	Tom Dillmann	–	–	–	–	–	–	–	–	13	–	4	NU	12
19	Nico Prost	9	8	13	10	NU	15	14	16	14	NU	10	11	8
20	Tom Blomqvist	–	–	8	11	15	16	15	NU	–	–	–	–	4
21	Luca Filippi	10*	NU*	16	12	14	13	13*	–	17	NU	15	NU	1
22	Stéphane Sarrazin	–	–	–	–	–	–	–	–	20	14	12	12	0
23	Ma Qing Hua	–	–	–	–	–	–	–	17	–	–	–	13	0
24	Kamui Kobayashi	15*	17*	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0
25	Neel Jani	18	18	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0
Poz.	Kierowca													Punkty

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu
¹ – Kierowca, który wykonał najszybsze okrążenie i znalazł się w pierwszej dziesiątce wyścigu

Zespoły

Poz.	Zespół	#													Punkty
1	Audi Sport ABT Schaeffler	1	17	14	NU	NU	9	2	2	2	2	1	1	2	264
		66	5	DSQ	10	NU	1	14	4	7	1	13	2	3
2	Techeetah	18	DSQ	13	NU	2	13	12	3	6	9	4	7	9	262
		25	2	4	5	1	5	1	5	1	3	10	5	1
3	DS Virgin Racing	2	1	5	3	5	NU	3	1	3	7	2	9	10	160
		36	8	9	9	NU	10	6	NU	14	16	16	NU	14
4	Mahindra Racing	19	14	1	1	4	NU	5	NU	8	11	15	14	5	138
		23	3	16	7	NU	NU	NU	16	11	10	6	6	8
5	Renault e.dams	8	9	8	13	10	NU	15	14	16	14	NU	10	11	133
		9	11	10	2	3	3	NU	6	5	4	5	3	4
6	Panasonic Jaguar Racing	3	4	12	4	6	4	NU	NU	NU	12	NU	NU	7	119
		20	12	3	11	7	6	4	9	12	6	7	NU	6
7	Venturi Formula E Team	4	7	2	17†	13	8	17	10	4	13	NU	4	NU	72
		5	13	7	12	NU	16	10	8	13	8	11	8	NU
8	NIO Formula E Team	16	16	6	NU	14	2	7	12	9	5	9	NW	13	47
		68	10	NU	16	12	14	13	13	17	17	NU	15	NU
9	Dragon Racing	6	18	18	6	NU	12	8	17†	10	18	12	NU	NU	41
		7	NS	15	15	8	11	9	7	12	19	3	13	NU
10	MS&AD Andretti Formula E	27	15	17	8	11	15	16	15	NU	20	14	12	12	24
		28	6	11	14	9	7	11	11	NU	15	8	11	15
Poz.	Zespół	#													Punkty

Uwagi

1. Kamui Kobayashi startował z monakijską licencją
2. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ d’Ambrosio nie ukończył wyścigu
3. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Felix Rosenqvist, ponieważ di Grassi ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
4. Wyścig pierwotnie wygrał Daniel Abt, jednak został zdyskwalifikowany, ponieważ jego silniki i inwertery miały naklejki FIA z kodami kreskowymi, nieodpowiadające kodom zapisanym w technicznym paszporcie bolidu
5. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ Rosenqvist ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką

Przypisy

1. Formula E adds series title sponsor for 2017-18 season. fiaformulae.com, 2018-01-09. [dostęp 2018-07-17].
2. Grzegorz Filiks: Formuła E prezentuje nowy, futurystyczny bolid. motorsport.v10.pl, 2018-01-30. [dostęp 2018-07-17].
3. Audi unveils e-tron FE04. fiaformulae.com, 2017-09-27. [dostęp 2018-07-17].
4. Alex Lynn steps up to full-time Formula E race seat with DS Virgin Racing. ds-virginracing.com, 2017-09-05. [dostęp 2018-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)].
5. Nelson Piquet Jr joins Jaguar for season four. fiaformulae.com, 2017-09-21. [dostęp 2018-07-17].
6. Scott Mitchell: Venturi picks Mortara to partner Engel in Formula E. motorsport.com, 2017-10-20. [dostęp 2018-07-17].
7. Alex Kalinauckas: Dillmann to replace Mortara for Berlin ePrix. motorsport.com, 2018-04-29. [dostęp 2018-07-17].
8. Topher Smith: Faraday Future Dragon Racing announces Jani season four. e-racing.net, 2017-08-24. [dostęp 2018-07-17].
9. Jose Maria Lopez replaces Neel Jani at Dragon. fiaformulae.com, 2018-01-05. [dostęp 2018-07-17].
10. Sam Smith: D’Ambrosio to stay at Dragon for fourth season. motorsport.com, 2018-06-07. [dostęp 2018-07-17].
11. Scott Mitchell: Sebastien Buemi, Nico Prost extend Renault e.dams Formula E deals. autosport.com, 2017-06-09. [dostęp 2018-07-17].
12. Teams and Drivers – Formula E. [dostęp 2018-07-17].
13. Topher Smith: Fillippi joins Turvey at NIO. e-racing.net, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
14. Jamie Klein: Ma replaces injured Turvey for second New York race. autosport.com, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-17].
15. Sam Smith: FORMULA EMa Qing Hua Replaces Filippi at NIO for Paris. e-racing365.com, 2018-04-17. [dostęp 2018-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)].
16. Lotterer and Vergne complete TECHEETAH line-up. fiaformulae.com, 2017-09-25. [dostęp 2018-07-17].
17. Scott Douglas: Mahindra stick with Rosenqvist and Heidfeld. thecheckeredflag.co.uk, 2016-08-22. [dostęp 2018-07-17].
18. Scott Mitchell: Alexander Sims set for Andretti Formula E 2017/18 development role. autosport.com, 2017-05-23. [dostęp 2018-07-17].
19. Scott Mitchell: Kobayashi to make Formula E debut in Hong Kong. motorsport.com, 2017-11-15. [dostęp 2018-07-17].
20. Topher Smith: Sarrazin makes surprise return to Formula E. e-racing.net, 2017-08-24. [dostęp 2018-07-17].
21. Topher Smith: da Costa confirmed MS&AD Andretti. e-racing.net, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
22. Announcing MS&AD Andretti – the re-branded MS Amlin Formula E Team. msamlin.com, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
23. Jamie Klein: Blomqvist named as Andretti's second driver for 2017/18. motorsport.com, 2017-11-03. [dostęp 2018-07-17].
24. Grzegorz Filiks: Formuła E: Niespodziewany debiut Kobayashiego. motorsport.v10.pl, 2017-11-15. [dostęp 2018-07-17].
25. Grzegorz Filiks: Formuła E: Jani zrezygnował po jednym ePrix, Lopez typowany na jego miejsce. motorsport.v10.pl, 2018-01-03. [dostęp 2018-07-17].
26. Formula E raises race power for Season 4. fiaformulae.com, 2017-06-20. [dostęp 2018-07-17].
27. Formula E brings racing return to Switzerland. fiaformulae.com, 2017-09-21. [dostęp 2018-07-17].
28. Luke Smith: Sao Paulo Formula E race postponed until season five. motorsports.nbcsports.com, 2017-11-30. [dostęp 2018-07-17].
29. Grzegorz Filiks: Formuła E zmodyfikowała kalendarza sezonu 2017/2018. Urugwaj zamiast Sao Paulo. motorsport.v10.pl, 2017-12-07. [dostęp 2018-07-17].
30. Antonia Grzelak: Mayor Plante: No return to Montreal "under these conditions". e-racing.net, 2017-12-18. [dostęp 2018-07-17].
31. Grzegorz Filiks: Formuła E skróciła kalendarz sezonu 2017/2018. Nie wystartuje w Montrealu. motorsport.v10.pl, 2018-01-22. [dostęp 2018-07-17].
32. New Buenos Aires circuit from Season 4. e-racing.net, 2016-11-02. [dostęp 2018-07-17].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona serii (ang.) fiaformulae.com [dostęp 2018-07-17]