Ford C-3

Ford C-3/3A/9

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Stout Metal Airplane Division of the Ford Motor Company
Typ	samolot transportowy
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	23,72 m
Długość	15,32 m
Wysokość	3,86 m
Powierzchnia nośna	77,6 m²
Dane operacyjne
Użytkownicy
United States Army Air Corps

Ford C-3 – amerykański samolot transportowy z lat 30. XX wieku, używana przez United States Army Air Corps (USSAC) wojskowa wersja samolotu Ford Trimotor 4-AT-13.

Historia

W lutym 1928 USAAC zakupił jeden egzemplarz samolotu transportowego Ford Trimotor (4-AT-13) do jego ewaluacji do roli lekkiego samolotu transportowego i pasażerskiego^[1][2]. 8 lutego samolot został dostarczony do bazy Wright Field, gdzie otrzymał oznaczenie XC-3 (numer seryjny 28-348), po zakończeniu testów został przemianowany na C-3 i wszedł do normalnej służby^[1]. W czasie służby samolot wielokrotnie powracał do Wright Field lub Fairfield Air Depot, gdzie używany był do różnego rodzaju testów. Został wycofany ze służby w lipcu 1932^[1][3].

Zamontowane na skrzydłach silniki samolotu miały unikatowy i skomplikowany system wydechowy, który odprowadzał gazy spalinowe poprzez krawędź natarcia skrzydła ponad jego górna powierzchnią^[1]. Poważnym problemem takiego rozwiązania była bliskość gorących rur wydechowych do znajdujących się w skrzydłach zbiorników paliwowych^[1]. Po zmianie tego systemu na mniej złożony i bardziej tradycyjny, w 1929 Armia zakupiła dziewięć następnych samolotów (numery seryjne: 29-220/226^[4]) tego typu, z silnikami o większej mocy, które otrzymały oznaczenie C-3A^[2][1]. W latach 20. i 30. zwyczajowo przydzielano tylko jeden lub dwa samoloty transportowe do każdej bazy USAAC i siedem samolotów C-3A służyło w sześciu różnych bazach Bolling Field, Brooks Field, Fort Crockett, Mitchel Field, Selfridge Field i Wright Field^[4].

W połowie 1929 wszystkie siedem C-3A otrzymało nowe silniki o większej mocy i - zgodnie z ówczesnymi zasadami nazewnictwa samolotów Armii - nowe oznaczenia: C-9^[5][3]. Wszystkie samoloty tego typu zostały wycofane ze służby do końca 1936^[3][5].

Ostatni z C-9, numer seryjny 29-226, został w styczniu 1936 użyty do przeprowadzenia testów odporności samolotów krytych metalem na ogień z karabinów maszynowych^[5]. Zbiorniki paliwa zostały częściowo napełnione benzyną lotniczą i włączono silniki samolotu pracujące na niskich obrotach^[5]. Samolot został dwukrotnie ostrzelany dwoma długimi seriami i na początku trzeciej serii stanął w płomieniach^[5]. Płonący samolot został całkowicie zniszczony w wybuchu, a eksperyment dowiódł niezaskakujących wniosków, że karabiny maszynowe są skuteczną bronią przeciwko stojącym na ziemi i nieruchomym samolotom^[5].

Dane techniczne

Model	Silniki	Moc silników (KM)	Masa własna (kg)	Prędkość maks. (km/h)	Prędkość przel. (km/h)	Zasięg (km)	Liczba miejsc/ładunek (kg)	Uwagi
XC-3/C3[1]	Wright J-4 Whirlwind	200	4173	186	161	805	10/680	Nr ser. 28-348
C-3A[4]	Wright R-790-3	235	4595	212	172	917	11/782	Nr ser. 29-220/226
C-9[5]	Wright R-975-1	300	4595	212	172	917	11/782	Nr ser. 29-220/226

Przypisy

1. Ford C-3. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
2. E. Johnson: American Military Transport Aircraft. s. 27.
3. E. Johnson: American Military Transport Aircraft. s. 28.
4. Ford C-3A. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
5. Ford C-9. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).

Bibliografia

• E. R. Johnson, Lloyd S. Jones: American Military Transport Aircraft Since 1925. ISBN 978-0-7864-6269-8. Brak numerów stron w książce