Fernando León y Castillo
|
| Data i miejsce urodzenia
|
30 listopada 1842
Telde
|
| Data i miejsce śmierci
|
12 marca 1918
Biarritz
|
| Ministro de Ultramar
|
| Okres
|
od 1881
do 1883
|
| Ministro de Gobernación
|
| Okres
|
od 1886
do 1887
|
| Ambasador Hiszpanii we Francji
|
| Okres
|
od 1887
do 1918
|
| Odznaczenia
|
    
|
|
|
Fernando León y Castillo (ur. 30 listopada 1842 w Telde, zm. 12 marca 1918 w Biarritz) – hiszpański polityk i dyplomata.
Życiorys
Początkowo uczył się miejscowej szkole a później w Colegio de San Agustín w Las Palmas de Gran Canaria, gdzie jednym z nauczycieli był jego starszy brat Juan León y Castillo[1], a jednym z kolegów Benito Pérez Galdós[2].
W latach 1860–1866 studiował prawo w Madrycie. W tym czasie był dziennikarzem kilku gazet, a w 1868 był jednym z założycieli gazety Revista de España[2].
W 1869 został gubernatorem Granady i Walencji. Później był podsekretarzem w ministerstwie zajmującym się posiadłościami zamorskimi Hiszpanii (Ministerio de Ultramar). W latach 1881–1883 był ministrem do spraw terytoriów zamorskich. W tym czasie zaangażował się w działania na rzecz budowy portu w Las Palmas[2], który stał się bodźcem do rozwoju Gran Canarii[1].
W 1883 został wiceprzewodniczącym Kongresu Deputowanych[2].
W latach 1886–1887 był ministrem odpowiadającym za sprawy wewnętrzne (Ministerio de Gobernación)[2].
Od 1887 do 1918 był ambasadorem Hiszpanii we Francji. Brał udział w wypracowaniu Traktatu w Algeciras[2].
Zmarł we Francji, a jego szczątki przeniesiono w 1928 do katedry w Las Palmas de Gran Canaria[2].
W 1900 został nagrodzony specjalnie dla niego utworzonym tytułem markiza Mbini[2].
Odznaczony odznaczeniami wielu państw, między innymi Orderem Złotego Runa, Legią Honorową, Orderem Gwiazdy Polarnej, Orderem Karola III, Orderem Świętych Maurycego i Łazarza a także honorowym obywatelstwem oraz złotymi kluczami Paryża i honorowymi tytułami innych miast (głównie kanaryjskich)[2].
Do dzisiaj Fernando León y Castillo jest Kanaryjczykiem odznaczonym największa liczbą orderów[2].
W 1954 dom w którym się urodził przekształcono w muzeum Casa - Museo León y Castillo poświęcone Fernando León y Castillo oraz jego bratu, Juanowi[2].
Przypisy
