Feliks Łodzia Bieczyński (ur. 1799, zm. 1885 w Lublinie[1]) – polski inżynier gubernialny. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego w dziedzinie sztuk pięknych, miernictwa i architektury, uczestnik powstania listopadowego, wieloletni lubelski inżynier wojewódzki, wywarł wielki wpływ na powstanie pierwszych parków miejskich Lublina. Jego koncepcje planistyczne bazowały na kompozycji: terenowego rzeźbienia, dolin rzecznych, starannie dobranej roślinności, parkowych ścieżek i rzeźb, które całościowo tworzyły wnętrza ogrodowe oraz wielokierunkowe powiązania pomiędzy: ogrodami, krajobrazem miasta i jego otoczeniem[2].
Życiorys
Feliks Bieczyński był twórcą pierwszych ogrodów publicznych Lublina, które powstawały w latach 1826–1862[3], twórca m.in. Parku Saskiego w Lublinie, założonego w roku 1837 według jego projektu[4]. Po roku 1837 otrzymał tytuł inżyniera gubernialnego i zaczął rozwijać swoją działalność na szerszą skalę w regionie. Aktywnie angażował się w niwelację opóźnień w rozwoju Lublina, sprowadził dużą liczbę gatunków rzadkich roślin, oraz odpowiada za lokalizację głównego dworca kolejowego na ówczesnych przedmieściach miasta[5].
Najważniejsze obiekty tworzone przez Bieczyńskiego z różnym skutkiem to: ogród miejski nad rzeką Czechówką, Ogród Saski, ogród przed gmachem Komisji Województwa Lubelskiego, zamysł ogrodu w miejscu po Placu Musztry, Park Ludowy przy osadzie młyna parowego na Bronowicach oraz idea parku w dolinie rzeki Bystrzycy[2]. Planista Bieczyński dobrze wykorzystał położenie Lublina wśród lessowych wzgórz, stoków oraz dolin i rzek, a ogrody miejskie miały wpływać na klimat miasta i zapewniać zdrowe powietrze, zaspokajając społeczne potrzeby wypoczynkowe.
W roku 1831 Bieczyński zaproponował także przeniesienie ludności żydowskiej z Podzamcza do zapomnianej obecnie dzielnicy Piaski, gdzie były nieporównanie lepsze warunki zdrowotne. Dzielnica ta znajdowała się w okolicy dzisiejszego placu Bychawskiego i dworca kolejowego. Z uwagi na wysokie koszty plan przenosin pozostał jednak na papierze[6].
↑Waldemar Sulisz: Sekrety Ogrodu Saskiego. Dziennik Wschodni, 2008-08-11. [dostęp 2024-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-23)]. (pol.).
↑Szerzej na ten temat, por. Niedźwiedź, Jan, Ogrody publiczne dziewiętnastowiecznego Lublina w ideach, projektach i realizacjach Feliksa Bieczyńskiego, praca doktorska, Wydz. Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie, mpis 2007.
↑Co pozostało po Stawie Królewskim, Kurier Lubelski, 15 grudnia 2006