Falowa budowa materii (określana też jako falowa struktura materii) jest koncepcją w nauce i filozofii, według której świat i zachodzące w nim zjawiska (w szczególności materia i jej oddziaływania) dają się w całości opisać jako fale i ich oddziaływania.
Zwolennikami tej idei, lub mającymi w nią wkład, byli między innymi William Clifford, Albert Einstein, Erwin Schrödinger, Louis de Broglie, Richard Feynman, Milo Wolff.
Historia
W 1876 roku angielski matematyk William Clifford napisał, że wszystkie prawa fizyki są rezultatem "falowania włókien przestrzeni"[1].
W 1924 przyjaciel Einsteina, Hans Tetrode, zaproponował, że do wymiany energii pomiędzy obiektami fizycznymi potrzebna jest komunikacja dwukierunkowa[2]. Nieco wcześniej Albert Einstein zasugerował, że materia jest komunikującą się strukturą falową. W tym samym roku Louis de Broglie zaproponował uogólnienie dualizmu korpuskularno falowego z fotonów na całą materię, co polegało na przypisaniu każdemu ciału, posiadającemu pęd, odpowiadającej mu długości fali, zwanej falą de Broglie'a.
Weyl, Clifford, Einstein i Schrödinger zgodzili się co do tego, że istota materii zawarta jest w strukturze przestrzeni, nie w punktowych cząstkach[3]. Również laureat nagrody Nobla Paul Dirac nie był zadowolony z pojęcia punktowej cząstki, gdyż taka konstrukcja powodowała powstawanie nieskończoności wymuszających renormalizację. Sam proces renormalizacji nazwał "bezsensowną matematyką"[4].
W 1946 roku John Archibald Wheeler i Richard Feynman próbowali opisać cząstkę naładowaną elektrycznie jako układ sferycznych fal elektromagnetycznych, dośrodkowych i odśrodkowych[5]. Model ten zakładał komunikację takiej cząstki z całym wszechświatem, spełniał więc zasadę Macha. John Cramer na bazie analogii do tego modelu zinterpretował "fale prawdopodobieństwa" klasycznej teorii kwantowej jako fale rzeczywiste[6].
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.Przypisy
- ↑ William Clifford: The World of Mathematics. NY: Simon & Schuster, 1958, s. 568.
- ↑ H. Tetrode, "Z. Phyzik", 10, 317 (1922)
- ↑ Walter Moore, "Life of Schrödinger", Cambridge University Press (1989)
- ↑ P. A. M. Dirac, Nature, 174, 321, s 572 (1937)
- ↑ J. Wheeler i R. Feynman. Interaction with the Absorber as the Mechanism of Radiation. „Rev. Mod. Phys.”. 17, s. 157, 1945.
- ↑ John Cramer. The Transactional Interpretation of Quantum Mechanics. „Rev. Mod. Phys.”. 58, s. 647-687, 1986.
Bibliografia
Milo Wolff: The Origin of Instantaneous Action in Natural Laws. [dostęp 2019-09-26].
