Eta Pegasi
| η Peg
|
Położenie w gwiazdozbiorze
|
| Dane obserwacyjne (J2000)
|
| Gwiazdozbiór
|
Pegaz
|
| Rektascensja
|
22h 43m 00,137s[1]
|
| Deklinacja
|
+30° 13′ 16,48″[1]
|
| Paralaksa (π)
|
0,01372 ± 0,00054″
|
| Odległość
|
237,7 ± 9,6 ly
72,9 ± 3,0 pc
|
| Wielkość obserwowana
|
2,95 ± 0,01m[2]
|
| Rozmiar kątowy
|
3,471 ± 0,027[2] mas
|
| Ruch własny (RA)
|
24,3 ± 1,2 mas/rok[1]
|
| Ruch własny (DEC)
|
3,7 ± 1,1 mas/rok[1]
|
| Prędkość radialna
|
4,17 ± 0,35 km/s[1]
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Rodzaj gwiazdy
|
Aa: żółty olbrzym
Ab:podolbrzym
|
| Typ widmowy
|
Aa: G2 II-III
Ab: F0 IV[3]
|
| Masa
|
Aa: 3,51 ± 0,13[2] M☉
|
| Promień
|
Aa: 24,51+1,11−1,21[2] R☉
|
| Metaliczność [Fe/H]
|
−0,13[2]
|
| Jasność
|
331 ± 35 L☉[2]
|
| Prędkość obrotu
|
9 km/s[4]
|
| Wiek
|
270 ± 30 mln[2] lat
|
| Temperatura
|
4970 ± 65 K[2]
|
| Charakterystyka orbitalna
|
| Krąży wokół
|
Centrum Galaktyki
|
| Półoś wielka
|
8679[5] pc
|
| Mimośród
|
0,1566[5]
|
| Alternatywne oznaczenia
|
|
|
Eta Pegasi (η Peg, Matar) – gwiazda wielokrotna znajdująca się w gwiazdozbiorze Pegaza, odległa o około 238 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Gwiazda ma tradycyjną nazwę Matar, pochodzącą od arabskiego wyrażenia سعد المطر saʽd al Maṭar, „szczęśliwa gwiazda deszczu”[6][7]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Matar dla określenia najjaśniejszego składnika (η Peg Aa) tej gwiazdy[8].
Charakterystyka obserwacyjna
Jest to piąta co do jasności gwiazda konstelacji, jej obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,95m[1]. Nie należy do asteryzmu Wielkiego Kwadratu Pegaza, ale wraz z gwiazdami Scheat i Mi Pegasi tworzy rozpoznawalny trójkąt[6].
Charakterystyka fizyczna
Jest to gwiazda poczwórna. Jaśniejsza para oznaczona Eta Pegasi A to gwiazda spektroskopowo podwójna, którą udało się rozdzielić za pomocą interferometrii plamkowej[3]. Najjaśniejszy składnik systemu, Eta Pegasi Aa to żółty olbrzym bądź jasny olbrzym, gwiazda typu widmowego G2. Ma ona temperaturę 4970 K i jasność 331 razy większą niż jasność Słońca. Gwiazda ta ma średnicę 24,5 razy większą od Słońca, masę 3,5 razy większą i wiek około 270 milionów lat[2].
Jej bliska towarzyszka (η Peg Ab) to gwiazda typu widmowego F0[1][3] (gwiazda ciągu głównego[1] lub już podolbrzym[3]), poruszająca się po ciasnej orbicie. Jeden obieg wspólnego środka masy zajmuje tym składnikom 2,24 roku. Słabszy składnik ma masę około dwukrotnie większą od Słońca[6]. Jaśniejsza gwiazda w przyszłości zamieni się w większego olbrzyma, tracąc część masy na rzecz drugiego składnika, po czym zakończy życie jako biały karzeł, tworząc układ podobny do obecnego układu Syriusza[6].
W odległości 94,4″ (pomiar z 2012 r.) od Eta Pegasi A widoczna jest gwiazda podwójna η Peg BC o wielkości obserwowanej 9,87m[3]. Jej typ widmowy to G5[9], jej składniki dzieli 0,2″ (pomiar z 2011 r.)[3]. Może ona, choć nie musi, być związana grawitacyjnie z główną parą gwiazd. Jeżeli jest, to gwiazdy te okrążają się wzajemnie w odległości co najmniej 6000 au w okresie co najmniej 170 tysięcy lat[6]. Gwiazdy oznaczone jako składniki D i E są tylko optycznymi towarzyszkami systemu[3], ich znacznie mniejsza paralaksa dowodzi, że znajdują się znacznie dalej od Słońca[10][11].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Eta Pegasi w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e f g h i Ellyn K. Baines, J. Thomas Armstrong, Henrique R. Schmitt, R.T. Zavala i inni. Fundamental Parameters of 87 Stars from the Navy Precision Optical Interferometer. „The Astronomical Journal”. 155, 2018. DOI: 10.3847/1538-3881/aa9d8b. arXiv:1712.08109. Bibcode: 2018AJ....155...30B. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Mason et al.: WDS J22430+3013Aa,Ab. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
- ↑ Matar. Alcyone ephemeris. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Anderson E., Francis C.: HIP 112158. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-11-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e Jim Kaler: MATAR (Eta Pegasi). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
- ↑ Aquarius, the Waterman. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 52. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-11-08].
- ↑ BD+29 4740 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ UCAC3 241-301715 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ UCAC3 241-301718 w bazie SIMBAD (ang.)
