Ernő Gerő, właściwie Ernő Singer (ur. 8 lipca 1898 w Terbegec, zm. 12 marca 1980 w Budapeszcie) – węgierski lekarz i polityk komunistyczny, w latach 1955–1956 zastępca premiera Węgier[1].
Urodził się w rodzinie żydowskiej. W 1918 roku związał się z ruchem komunistycznym. W latach 1920–1943 był członkiem Kominternu. Brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, walcząc po stronie republikanów[1]. Był jednym z katów Andreu Nina[2].
Po drugiej wojnie światowej stał się bliskim współpracownikiem Mátyása Rákosiego[3], który stał się pierwszym sekretarzem partii. Gerő w latach 1948–1956 stał na czele ÁVH, tajnej policji węgierskiej. Po ustąpieniu Rakosiego 18 lipca 1956, Gerő został jego następcą i rządził równie brutalnie jak on. Po wybuchu powstania na Węgrzech, 23 października 1956 roku wygłosił przez radio przemówienie, w którym zapowiedział represje wobec powstańców. W tym czasie został jednak usunięty ze wszystkich urzędów i wykluczony z partii[1]. Wyjechał do ZSRR.
W 1961 wrócił do Budapesztu i podjął pracę jako tłumacz[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Zając 2014 ↓, s. 19.
- ↑ Stéphane Courtois, Jean-Louis Panné, Cień NKWD nad Hiszpanią, w: Stéphane Courtois, Nicolas Werth, Jean-Louis Panné, Andrzej Paczkowski, Karel Bartošek, Jean-Louis Margolin, Czarna księga komunizmu. Zbrodnie, terror, prześladowania, ISBN 83-7180-326-5, s. 322.
- ↑ StanisławS. Żerko StanisławS., Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 144, ISBN 978-83-63795-77-1 .
Bibliografia
- Robert Zając: Lekarze i polityka na przestrzeni dziejów. Wyd. 1. Białystok: Robert Zając, 2014. ISBN 978-83-928268-0-4.
.jpg)
