Eliasz Mellus

Eliasz Mellus

Chaldejski biskup Mardinu
Kraj działania	Imperium Osmańskie, Indie Brytyjskie
Data i miejsce urodzenia	19 września 1831 Mardin
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1908 Mardin
Biskup Akry
Okres sprawowania	1864–1890
Biskup Mardinu
Okres sprawowania	1890–1908
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	chaldejski
Prezbiterat	21 września 1856
Sakra biskupia	5 czerwca 1864

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	5 czerwca 1964
Konsekrator	Józef VI Audo
Konsekrowani biskupi Elie-Joseph Khayatt 11 listopada 1894 Isaac-Jesu-Yab Khoudabache 11 listopada 1894
Współkonsekrowani biskupi Pierre-Timothee Attar 30 stycznia 1870 Gabriel Farzo 30 stycznia 1870 Piotr Eliasz XIV Abu al-Junana 24 maja 1874 Matthieu-Paul Chammina 24 maja 1874

Eliasz Mellus (ur. 19 września 1831 w Mardinie, zm. 16 lutego 1908 tamże) – chaldejski duchowny katolicki, od 1864 biskup Akry, następnie od 1890 biskup Mardinu. Jego działalność w Indiach, wśród katolików obrządku syromalabarskiego doprowadziła do krótkotrwałego rozłamu, nazwanego od niego schizmą Eliasza Mellusa, a następnie przyłączenia się części wiernych do Asyryjskiego Kościoła Wschodu.

Życiorys

Eliasz Mellus urodził się 19 września 1831 w Mardinie. Wstąpił do chaldejskiego klasztoru Rabban Hormizd w Alkuszu, gdzie 19 września 1831 otrzymał święcenia kapłańskie.

5 czerwca 1864 został wyświęcony przez chaldejskiego patriarchę Babilonu Józefa VI Audo na biskupa Akry.

W latach 1874–1882 przebywał w Triśur, w Indiach Brytyjskich, dokąd wysłał go patriarcha, aby posługiwał wśród katolików obrządku syromalabraskiego, posługującej się jak Kościół chaldejski tym samym, wschodniosyryjskim obrządkiem. Pozostawali oni od XVI wieku w jurysdykcji łacińskich biskupów, co było skutkiem działalności portugalskich kolonizatorów. Zwrócili się więc do patriarchy chaldejskiego o przysłanie im biskupa własnego obrządku, co było trwającą od wielu wieków tradycją, przerwaną dopiero zawarciem unii z Kościołem katolickim.

Działalność Eliasza Mellusa doprowadziła do spięć z lokalną hierarchią rzymskokatolicką i nuncjuszem apostolskim w Indiach, a w końcu ekskomuniki. Patriarcha Audo w końcu podporządkował wydanemu przez papieża Piusa IX nakazowi zaprzestania działalności w Indiach. Wezwał on biskupa do powrotu. Nie pogodziło się z tym kilka tysięcy wiernych, którzy odmówili pozostawania pod zwierzchnictwem łacińskich biskupów. Utworzyli oni niezależny Kościół, a następnie zwrócili się do nestoriańskiego patriarchy Asyryjskiego Kościoła Wschodu, odłamu obrządku chaldejskiego, który sprzeciwił się unii z Kościołem katolickim. Utworzył on w Indiach metropolię, znaną współcześnie jako Asyryjski Kościół Wschodu w Indiach.

W 1882 Mellus powrócił do Mosulu. Po ostatecznym uregulowaniu swojego statusu kanonicznego w 1889, został 4 września 1890 mianowany biskupem swojego rodzinnego Mardinu. Pełnił ją aż do swojej śmierci, która nastąpiła tamże 16 lutego 1908.

Bibliografia

• Eliasz Mellus [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-04-15]  (ang.).
• David Wilmshurst - The Ecclesiastical Organisation of the Church of the East, 1318–1913

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 36042699
• LCCN: n89113209