Dobra w końcu XIV wieku należały do Zenowiczów Gogolewskich, następnie do Awdańców i Niepartskich herbu Ostoja. Kolejni właściciele majątku to Górscy (początek XVI wieku), Iłowieccy, Rokosowscy i Bnińscy (XVII wiek) oraz Gostyńscy (początek XVIII wieku). Około 1750 dobra zakupił rotmistrz Sokolnicki, za co zapłacił 52 000 złotych. Sokolnicki słynął z nienawiści do Prusaków. W końcu XVIII wieku majątek należał do Garczyńskich, a potem nabył go berlińskibankier, Jan Kluge[1].
Obiekt został wzniesiony około 1820 dla Marcelego Czarneckiego oraz Florentyny z Chłapowskich. Dobra te zakupił niedługo wcześniej ojciec Marcelego, Antoni Czarnecki, krajczy koronny. Projektantem mógł być sam inwestor. Dwór przebudowywano w końcu XIX wieku oraz w roku 1924. Pozostawał w rękach Czarneckich do 1939. Jeden z nich, Wiktor Czarnecki (1850–1916), jako prawdopodobnie pierwszy w Wielkopolsce, użytkował na swoich polach nawozy sztuczne. W 1926 dobra liczyły 708 hektarów. Ostatnim właścicielem majątku był Stanisław Czarnecki[1].
Architektura
Budowla ma cechy neoklasycystyczne oraz elementy neorenesansowe. Te drugie być może pochodzą z okresu którejś przebudowy. Do pierwotnej bryły dostawiono wówczas parterowe przybudówki po obu stronach. Wejście osłania ganek ujęty półkolumnami[2]. Na osi ma trójkątny fronton[1].
↑ abcdMarcinM.LibickiMarcinM., Dwory i pałace Wiejskie i Wielkopolsce, wyd. 3, Poznań: Dom Wyd. REBIS, 2003, s. 107-108, ISBN 83-7301-243-5, OCLC53292050 [dostęp 2022-12-27].
↑Zbigniew Szmidt, Spacer po Książu Wielkopolskim, Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego, Śrem, 2012, s. 11
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!