Dwoje
Двое
| Gatunek
|
nowela, melodramat
|
| Rok produkcji
|
1965
|
| Data premiery
|
25 października 1965
|
| Kraj produkcji
|
ZSRR
|
| Język
|
rosyjski, migowy
|
| Czas trwania
|
37 min
|
| Reżyseria
|
Michaił Bogin
|
| Scenariusz
|
Michaił Bogin, Jurij Czuljukin
|
| Główne role
|
Walentin Smirnitski,
Wiktoria Fiodorowa
|
| Muzyka
|
Romualds Grīnblats
|
| Zdjęcia
|
Rihards Piks,
Heinrihs Pilipsons
|
| Scenografia
|
Tamara Antonowa
|
| Montaż
|
Elsa Preis
|
| Produkcja
|
Ryskie Studio Filmowe
|
| Wytwórnia
|
Ryskie Studio Filmowe
|
| Nagrody
|
| IV MFF w Moskwie – nagroda FIPRESCI
|
Dwoje (org. Двое) – radziecka nowela filmowa z 1965 roku w reż. Michaiła Bogina (jego praca dyplomowa). Za osnowę scenariusza filmu posłużyła autentyczna historia głuchoniemej aktorki Swietłany Soninej[1].
Opis fabuły
Film, to historia znajomości dwojga ludzi, pochodzących z dwóch "różnych światów" – studenta konserwatorium Siergieja i głuchoniemej dziewczyny imieniem Natasza. Pewnego dnia, Siergiej wychodząc z konserwatorium, dostrzega na ulicy atrakcyjną dziewczynę. Podąża za nią, próbując nawiązać znajomość. Jednak dziewczyna zachowuje się dość dziwnie, nie reagując na umizgi kawalera – wkrótce okazuje się, że jest głuchoniema. Początkowo "zbity z tropu" Siergiej nie wie co ma robić – zrezygnować z zawarcia dość dziwnej znajomości, czy też próbować dalej. Bardzo szybko zwycięża w nim ta druga opcja. Podążając śladem Nataszy, przekonuje się, że obcowanie z nią ma sens tylko wtedy, gdy jest w stanie zrozumieć jej, zupełnie obcy dla muzyka, świat – świat ciszy. Z kolei Natasza, przychylna Siergiejowi, zaczyna interesować się dziedziną pracy Siergieja – muzyką. Choć z pozoru wydaje się to nie możliwe – chodząc na koncerty z jego udziałem – próbuje przeniknąć i zrozumieć jego świat.
Obsada aktorska
- Wiktoria Fiodorowa – Natasza
- Walentin Smirnitski – Siergiej
- Rūdolfs Dambrāns – dyrektor teatru
- Luijs Šmits – stróż
- Voldemārs Akurāters – reżyser
- Wiaczesław Zacharow – Dima
- Tamara Witinia – choreograf
i inni.
Krytyka
Film spotkał się z dużym uznaniem krytyków zarówno radzieckich jak i zagranicznych. Na IV MFF w Moskwie otrzymał nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI)[2].
Linki zewnętrzne
Przypisy
Bibliografia
- Z. P. Dwoje. „Film”. Nr 35(873), s. 3, 1965-08-29. Warszawa: WAiF.
