Dwanaście Plemion Izraela (hebr.שבטי ישראלSzewtej Jisrael „Plemiona Izraela”; także Dwanaście Pokoleń Izraela) – tradycyjny, geograficzny i genealogiczny podział Izraela z czasów biblijnych. Lud Izraela dzielił się na plemiona, których nazwy pochodziły od imion synów Jakuba.
W tekście Biblii hebrajskiej zapisano, że Jakub (nazwany Izraelem) miał dwunastu synów z czterema różnymi kobietami. Wspomniano też imiennie jedną jego córkę o imieniu Dina.
Od dwunastu synów Jakuba wywodzi się dwanaście plemion Izraela, pomiędzy które została podzielona ziemia Izraela za czasów Jozuego. Jedynie plemię Lewiego, którego członkowie byli kapłanami (zob. lewici), nie otrzymało własnego terytorium. Dodatkowo, gdy porówna się „listę” plemion z czasów podziału ziemi i z czasów czterdziestoletniej wędrówki po pustyni, plemię Józefa zastępują plemiona Efraima i Manassesa (obaj byli synami Józefa i jego egipskiej żony Asenat), których potomków Jakub podniósł do rangi pełnoprawnych plemion)[1]. Stąd można wyróżnić dwa podziały:
Plemię Lewiego, do którego należeli m.in. Mojżesz i Aaron, stało się klasą kapłanów. Nie posiadali oni własnego terytorium i byli rozproszeni wśród innych plemion.
