Domenico de Simone (ur. 29 listopada 1768 w Benewencie, zm. 9 listopada 1837 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 29 listopada 1768 roku w Benewencie, jako syn Filippa De Simone i Vicenzy Capece Scondito[1]. Studiował na Papieskiej Akademii Kościelnej, a następnie został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i gubernatorem Fabriano[1]. Podczas pierwszej francuskiej okupacji Rzymu uciekł do Neapolu, a potem do Benewentu[1]. W czasie drugiej okupacji przebywał w Orvieto, a po przywróceniu papiestwa został m.in. klerykiem Kamery Apostolskiej i protonotariuszem apostolskim[1]. 15 marca 1830 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant'Angelo in Pescheria[2]. 18 grudnia 1830 roku przyjął święcenia diakonatu[2]. Przez rok pełnił funkcję legata w Ferrarze, a w okresie 1832–1833 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 9 listopada 1837 roku w Rzymie[1].
Przypisy
