Dmytro Serhijowycz Bułatow
|
| Data i miejsce urodzenia
|
13 sierpnia 1978
Kijów
|
| Minister młodzieży i sportu
|
| Okres
|
od 27 lutego 2014
do 2 grudnia 2014
|
| Poprzednik
|
Rawil Safiullin
|
| Następca
|
Ihor Żdanow
|
|
|
Dmytro Serhijowycz Bułatow, ukr. Дмитро Сергійович Булатов (ur. 13 sierpnia 1978 w Kijowie[1]) – ukraiński przedsiębiorca, działacz obywatelski i polityk, lider Automajdanu, w 2014 minister młodzieży i sportu.
Życiorys
Z wykształcenia inżynier, absolwent Narodowego Technicznego Uniwersytetu w Kijowie (2001). Pracował na dyrektorskich stanowiskach w sektorze prywatnym, zajął się też prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. W 2013 utworzył organizację pozarządową „Socialno widpowidalne suspilstwo”[1].
30 listopada 2013, będąc świadkiem pacyfikacji protestów na placu Niepodległości, razem z Ołeksijem Hrycenką zorganizował objazd Kijowa, by zachęcić ludzi do udziału w protestach. Stał się wówczas współtwórcą i liderem Automajdanu[1][2], zrzeszenia niezależnych grup kierowców wspierających opozycję.
23 stycznia 2014 ogłoszono jego zaginięcie[2], gdy nie wrócił z przeprowadzonej dzień wcześniej wyprawy do kijowskiego szpitala, gdzie funkcjonariusze Berkutu zatrzymali 15 osób i zniszczyli 10 aut aktywistów. Wyznaczono nagrodę w wysokości 10 tys. dolarów (podwyższaną później do 25 tys. i 50 tys. dolarów) za udzielenie informacji o jego położeniu[2], jednak nie było ono znane aż do 30 stycznia, gdy Dmytro Bułatow sam wykonał telefon ze wsi Wyszeńky w rejonie boryspolskim[3]. Z licznymi urazami wyjechał z kraju na leczenie na Litwę, ujawnił, że w trakcie porwania był torturowany[4].
Po powrocie na Ukrainę objął w lutym 2014 urząd ministra młodzieży i sportu w rządzie Arsenija Jaceniuka, który sprawował do końca funkcjonowania tego gabinetu w grudniu 2014[1].
Jest żonaty, ma troje dzieci[2].
Przypisy
| W dniu powstania |
|
|---|
| Późniejsze nominacje |
|
|---|
