Dionizy, oryg. Дионисий (ur. ok. 1440 – zm. po 1503[1] lub ok. 1450 – ok. 1520[2]) – ruski ikonograf.
Dionizy urodził się ok. 1450; wiadomo, iż miał trzech synów: Teodozjusza, Włodzimierza i Andrzeja, z których dwaj pierwsi również zajmowali się pisaniem ikon[2].
Wojsław Molé nazywa Dionizego drugim po Andrieju Rublowie wielkim staroruskim ikonografem: chociaż podkreśla, iż dzieła Rublowa miały większą wartość artystyczną, przyznaje obydwu artystom równe miejsce w historii sztuki ruskiej[4]. Zdaniem tego samego autora Dionizy rozwinął nowy rodzaj monumentalnych kompozycji oraz nowy wzorzec postaci, oparty na perfekcji rysunku[4]. Sztuka Dionizego była zarazem wyrazem tendencji artystycznych panujących w okresie jednoczenia księstw ruskich przez Wielkie Księstwo Moskiewskie[4].
Przypisy
↑Hasło: Dionizy. W: Bartłomiej Kaczorowski (redaktor naczelny): Encyklopedia Powszechna PWN. T. 7. Warszawa: PWN, 2009, s. 132. ISBN 978-83-01-16156-9.