Po ukończeniu studiów przeniósł się do Kołomyi, gdzie założył męski kwartet wokalny. Następnie pracował jako nauczyciel gry na fortepianie, dyrygent chórów w Brzeżanach i innych miastach wschodniej Galicji[3], a także w Stanisławowie czy Przemyślu, gdzie pracował jako dyrygent w latach 1895–1896[4]. Był także dyrektorem chóru w domu dziecka w Drohobyczu[3] oraz współzałożycielem towarzystwa chóralnego Bojan, powstałego w 1891[2]. W 1902 założył pierwszą szkołę muzyczną w Stanisławowie, zaś w okolicy miasta organizował chóry wiejskie. Przyczynił się także do powstania Związku Towarzystw Śpiewających i Muzycznych Galicji w 1903[3] oraz wydawnictwa Muzyczna Biblioteka, wydającego pierwodruki różnych utworów kompozytorów ukraińskich[2].
Denys Siczynski zmarł z powodu zakażenia krwi. 26 maja 1909 został pochowany na Placu Pamięci w Stanisławowie. Jest nazywany pierwszym profesjonalnym kompozytorem w Galicji i jednym z najwybitniejszych ukraińskich twórców[3].
Był autorem przede wszystkim utworów wokalnych (solowych i chóralnych), a także opery Roksolana, wystawionej w Kijowie w 1912 przez trupę Mykoły Sadowskiego[2].
Przypisy
↑Баб'як П., Головин Б. Пиндус Б. Січинський Денис Володимирович // Тернопільський енциклопедичний словник: у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін. — Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2008. — Т. 3 : П — Я. — С. 266. — ISBN 978-966-528-279-2.
