Z wykształcenia jest anglistą. Był wieloletnim pracownikiem francuskiego radia RFI i sekcji polskiej BBC. W latach 90. był korespondentem polskich mediów w Londynie – pisał między innymi w Życiu Warszawy, Życiu oraz Tygodniku Powszechnym. Jego pojedyncze teksty ukazywały się również w Polityce. W 2001 roku był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika Newsweek Polska. W 2005 roku został pierwszym redaktorem naczelnym tygodnika Ozon, z której to funkcji został odwołany po niezadowalających wynikach sprzedaży. Później pracował w projekcie AgoryNowy Dzień, gdzie miał stałą rubrykę na ostatniej stronie w każdy wtorek. Przez wiele lat był związany z Rzeczpospolitą, gdzie publikował w dodatku Plus Minus. Publikował również felietony w miesięczniku W Drodze. Od 2016 roku „wolny strzelec”[1].
Od 2006 roku do stycznia 2020 roku Rosiak związany był z Polskim Radiem. Prowadził programy w trzech stacjach – magazyn Więcej świata w Radiowej Jedynce, Puls świata w Dwójce oraz okazjonalnie Klub Trójki. Od 2007 roku prowadził w Trójce autorski przegląd najważniejszych wydarzeń politycznych, społecznych i kulturalnych pod nazwą Raport o stanie świata. W połowie stycznia 2020 roku zakończył pracę w Polskim Radiu z powodu rezygnacji rozgłośni z przedłużenia umowy. 11 stycznia 2020 roku ukazał się ostatni Raport na antenie Trójki[2][3][4]. Rosiak współpracował również z Radiem Wnet[5].
Po odejściu z Polskiego Radia dziennikarz rozpoczął zbiórkę na dalszą produkcję audycji Raport o stanie świata za pośrednictwem portalu Patronite[6]. W czerwcu 2020 roku zbierał około pięćdziesięciu tysięcy złotych miesięcznie od prawie trzech tysięcy osób, znajdując się wśród czterech najpopularniejszych profili na platformie Patronite[7] (w kwietniu 2021 roku Rosiak zbierał prawie osiemdziesiąt tysięcy złotych miesięcznie i miał najpopularniejszy profil na platformie po Radiu Nowy Świat i Radiu 357[8], w listopadzie 2022 roku zbiórka przekroczyła sto tysięcy miesięcznie[9]). Pierwszy odcinek Raportu w formie podcastu pojawił się na początku marca 2020 roku, a następne pojawiają się co tydzień w sobotę. Program w formie podcastu trwa znacznie dłużej niż w radiu – początkowo między półtorej a dwie godziny, a część odcinków trwa ponad dwie i pół godziny (czyli nawet dwa-trzy razy dłużej niż w radiu)[10][11]. Niedługo później pojawił się dodatkowy format Raport na dziś, pojawiający się co tydzień w środę i trwający zazwyczaj dwadzieścia-trzydzieści minut[12], zaś w październiku pojawił się pierwszy odcinek comiesięcznego Raportu o książkach[13].
W 2017 roku wydał książkę Biało-czerwony. Tajemnica Sat-Okha, w której przedstawił wyniki własnego dziennikarskiego śledztwa dotyczącego życiorysu polskiego (gdańskiego) Indianina Sat-Okha[14].
Nagrody
W 2016 roku za książkę Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan był nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”[15] oraz otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak[16][17]. Laureat Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż o Kurdach. W grudniu 2020 roku został uhonorowany nagrodą Dziennikarza Roku 2020 magazynu Press[18]. Nagroda „Podkaster 2020 roku” Za profesjonalizm, rzetelność, różnorodność form w obrębie jednego odcinka. Przeniesienie doświadczeń z radia do podkastu[19].