Długie Mury (stgr.Μακρὰ Τείχη) łączyły Ateny z portem w Pireusie i z Faleronem. Zostały zbudowane w połowie V w. p.n.e. z inicjatywy Kimona. Dwie linie murów ciągnęły się z Aten do Pireusu (Długi Mur północny i Długi Mur południowy). Między nimi biegła droga. Trzeci mur (faleroński) ciągnął się z Aten do Faleronu, osłaniając od strony lądu dostęp do Zatoki Falerońskiej.
Mury czyniły Ateny twierdzą nie do zdobycia. Poziom techniki oblężniczej w owym czasie nie pozwalał na zdobycie miasta otoczonego murami, jeśli miało wystarczającą liczbę ludzi do ich obsadzenia. Dzięki połączeniu z portem, do leżących w głębi lądu Aten mogło docierać zaopatrzenie nawet podczas oblężenia. Zdobycie Aten poprzez okręty nie było wykonalne, bo te były potęgą morską, więc zaopatrywanie miasta tą drogą nie było problemem.
