Kadr z filmu Doktor Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (1964)
Czarna komedia – odmiana komedii , w której przedmiotem żartu są sprawy zwykle traktowane poważnie, np. śmierć , choroba, gwałt , cierpienie, ułomność, wojna czy zbrodnia .
Gatunek ten operuje elementami groteski oraz ironią słowną i sytuacyjną, często odwołując się do poetyki absurdu i surrealizmu .
W literaturze czarnym humorem posługiwali się m.in. Joseph Heller (Paragraf 22 ) i Kurt Vonnegut (Rzeźnia numer pięć ). W filmie przykłady obecne w twórczości Franka Capry (Arszenik i stare koronki z 1944 ), Quentina Tarantino (Pulp Fiction , Bękarty wojny ), Jean-Pierre’a Jeuneta (Delicatessen ), Tima Burtona (Sok z żuka , Marsjanie atakują! czy Gnijąca panna młoda ), a także w skeczach Latającego cyrku Monty Pythona i u Patrice'a Leconte'a (Sklep dla samobójców ). W Polsce gatunek śmielej rozwinięty dopiero po 1989/1990 roku (m.in. Rewers B. Lankosza , Kołysanka J. Machulskiego ).
Zobacz też